ارزیابی تناسب اراضی برای یونجه در منطقه خواجه با استفاده از روش پارامتریک (ریشه دوم) و نظریه مجموعه های فازی

یکی از بهترین سیاست های کشاورزی در کشورهای در حال توسعه در راستای امنیت غذایی، ارزیابی زمین-های زراعی و پتانسیل کشاورزی به منظور حمایت از کاربری فعلی و آتی کشاورزی است. فائو برای ارزیابی تناسب اراضی از منطق دو ارزشی Boolean استفاده می کند که این منطق توسط تعدادی از محققین ارزیابی اراضی مورد نقد قرار گرفته است، چون منطق فوق طبیعت پیوسته خاک، تغییرات در طول زمین نما و عدم قطعیت در اندازه-گیری ها را در نظر نمی گیرد. در این تحقیق، دو روش پارامتریک و نظریه مجموعه های فازی به منظور ارزیابی تناسب اراضی منطقه خواجه واقع در استان آذربایجان شرقی به مساحت 7335 هکتار برای محصول یونجه مورد استفاده قرار گرفت و از برنامه نویسی بوسیله نرم افزار مطلب برای ارزیابی تناسب اراضی با روش فازی استفاده گردید. نتایج نشان داد که همبستگی بین شاخص اراضی و عملکرد مشاهده شده در سطح منطقه، برای نظریه مجموعه های فازی (r=0.917) بیشتر از پارامتریک (r=0.685) بوده و اختلاف نسبتا زیاد ضریب همبستگی محاسبه شده نشان دهنده نیاز به واسنجی جداول پیشنهادی سایس در رابطه با نیازهای اقلیمی، زمین نما و خاک برای منطقه است. همچنین نرم افزار متلب با توجه به حدود انتقالی انتخاب شده مناسب، توانسته وزن ها را بطور دقیق برآورد نماید. با وجود اینکه روش نظریه مجموعه های فازی نتایج بهتری نسبت به پارامتریک ارائه می دهد، ولی نتایج آن بطور حتم وابسته به تعیین حدود انتقالی و نوع انتخاب توابع عضویت می باشد.