امیدواری و مشکلات روانشناختی در سالمندان

دوری از محیط آشنای خانه و حمایت های خانوادگی در کنار ضعف توانایی ها و مهارت ها و فقدان های دوران پیری، می تواند زمینه ی ابتلا به مشکلات روانی را برای سالمندان ساکن خانه ی سالمندان فراهم نماید؛ لذا ضروری است به دنبال شناسایی و تقویت عواملی باشیم که آسیب پذیری سالمندان را در برابر این مشکلات کاهش دهد. یکی از عوامل موثر و مغفول مانده در این زمینه امید است. از اینرو هدف پژوهش حاضر بررسی نقش امید در مشکلات روانشناختی سالمندان ساکن در سرای سالمندان بود.
60سالمند (28 زن و32 مرد) فاقد مشکلات حاد جسمانی و شناختی از خانه های سالمندان شهر زنجان به روش تمام سرشماری با استفاده از آزمون های جمعیت شناختی، امیدواری اشنایدر و SCL 90-R مورد آزمون قرار گرفتند.
تحلیل داده ها با استفاده از روش های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون، روابط معنادار امید کلی، امید راهبردی و امید عاملی را با ضریب کلی علایم مرضی و برخی از ابعاد آن نشان داد. مشخص شد که امید عاملی، راهبردی و کلی سهم معنادار و نسبتا بالایی از واریانس ضریب کلی علایم مرضی و ابعاد افسردگی، جسمانی سازی، اضطراب، خصومت و افکار پارانوئید (به ترتیب 7، 7، 14، 9، 21 و 5/17 درصد) را تبیین می نمایند. با توجه به علامت ضرایب بتا مشخص شد که هرچه نمرات آزمودنی ها در متغیرهای پیش بین امید بالاتر باشد میزان علایم مرضی ذکر شده در آن ها کمتر بوده، از سلامت روان بالاتری برخوردارند.
امیدواری به آینده از طریق تحمل پذیر کردن شرایط موجود به عنوان پاسخی موثر به عوامل تنش زا در نظر گرفته می شود و آسیب پذیری سالمندان را نسبت به مشکلات روانی کاهش می دهد.