بررسی رنگ های صوتی، مایکروپلی فونی و هرج و مرج در آثار دهه ی 1960 لیگتی با تمرکز بر کنسرتو برای ویولنسل

در طول تاریخ همواره نائل آمدن به زبانی ویژه و شخصی هدفی والا و چشم نواز برای آهنگسازان بوده است. در راستای رسیدن به این هدف آهنگسازان در بسیاری موارد خالق و بنیانگذار جریان ها و سبک های مهمی بوده اند که در تاریخ ثبت شده است. کنکاش بی وقف هی لیگتی 1، آهنگساز رومانیائی، نیز در جهت رسیدن به این هدف، زندگی حرف های او را به دور ه هائی که هر کدام زبان موسیقایی مختص به خود را دارد، تقسیم میکند. بازه ی 70 - 1960 با توجه به ویژگی های مشترک آثار او، برای لیگتی سبکی خاص به ارمغان می آورد. در این مقاله به بررسی اجمالی سه تکنیک مورد توجه لیگتی در آثار دهه ی 60 و 70 می پردازیم.
تکنیک اول عبارت است از بهره بردن از ویژگی های ذاتی صوت موسیقایی به عنوان مصالح اصلی ساخت اثر و آهنگسازی بر اساس رنگ های صوتی. 2 تکنیک دوم شامل استفاده ی مکرر از گونه های مختلف خوشه ی صوتی در آثار این دهه و معرفی بافت مایکروپل یفونی 3 و مورد سوم اید هی هرج و مرج ریتمیک است. در این مقاله با معرفی و تشریح تک تک تکنیک ها از یک سو و پیگیری نمودهای گوناگون هر یک در آثار این دهه، با تمرکز بیشتر بر قطعه ی کنسرتو برای ویولنسل و ارکستر(1966)به عنوان نمونه ای از این دوره به بررسی زبان خاص آهنگساز در این باز هی زمانی می پردازیم.