بررسی استریولوژیک هیپوکامپ و نقش گیرنده های دوپامین در یادگیری و حافظه

علیرغم گزارش های موجود درباره ی ارتباط حافظه و یادگیری وابسته به هیپوکامپ در پی مصرف بروموکریپتین به عنوان آگونیست و هالوپیریدول به عنوان آنتاگونیست گیرنده D2، مطالعه ای درباره اثر مصرف این دو دارو بر اندازه هیپوکامپ و تعداد سلول های استروسیت صورت نگرفته است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر احتمالی مصرف داروی بروموکریپتین و هالوپیریدول روی یادگیری و اندازه هیپوکامپ موش صحرایی نر انجام گرفته است.
45 موش صحرایی نر از نژاد Sprague – Dawley با وزن 20±220 به طور تصادفی به 5 گروه 9 تایی تقسیم شدند. گروه های مورد آزمایش به مدت یکماه داروهای بروموکریپتین با دوزهای 5/10 میلی گرم بر کیلوگرم در روز و هالوپیریدول با دوزهای 5/25 میلی گرم بر کیلوگرم در روز را به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت می کردند. بعد از پایان این مدت حافظه فضایی گروه های مختلف در ماز آبی موریس مورد آزمایش قرار گرفت. سپس از هیپوکامپ برش های سریالی به ضخامت 7 میکرون تهیه گردید. از هر 100 برش، به-صورت تصادفی سیستماتیک 10 نمونه انتخاب گردید و مورد بررسی قرار گرفت. تخمین حجم با استفاده از اصل کاوالیه انجام شد.
گروه های دریافت کننده حداکثر دوز هالوپیریدول و بروموکریپتین در زمان و مسافت بیشتری سکوی ماز آبی موریس را پیدا کردند که حاکی از یادگیری ضعیف این دو گروه بود، همچنین این دو گروه در مقایسه با گروه کنترل، هیپوکامپ سمت راست کوچکتری داشتند. در حالی که گروه های دریافت کننده بروموکریپتین و هالوپیریدول با حداقل دوز در زمان و مسافت کمتری سکوی پلاکسی گلاس را پیدا کردند که حاکی از یادگیری قوی تر این دو گروه بود و افزایش حجم هیپوکامپ در گروه های دریافت کننده بروموکریپتین و هالوپیریدول با حداقل دوز نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید. همچنین نتایج نشان داد که تفاوت آماری معنی داری بین تعداد آستروسیت های هیپوکامپ در گروه های دریافت کننده حداکثر دوز بروموکریپتین و هالوپیریدول با گروه کنترل و همچنین تفاوت آماری معنی داری بین تعداد آستروسیت های هیپوکامپ در گروه های دریافت کننده حداقل و حداکثر دوز بروموکریپتین و هالوپیریدول با گروه کنترل وجود دارد که این تفاوت به ترتیب شامل افزایش و کاهش تعداد سلول های استروسیت می باشد.
این مطالعه نشان داده شده که مصرف داروی هالوپیریدول و بروموکریپتین با دوز پایین نه تنها در بهبود یادگیری بلکه در افزایش حجم هیپوکامپ و تعداد سلول های آستروسیت موثر است.