اثر لسیتین و نمک صفراوی بر عملکرد، هضم پذیری مواد مغذی، و مورفولوژی روده در جوجه های گوشتی

تاثیر امولسیفایرها در جیره حاوی چربی بر عملکرد جوجه های گوشتی، با استفاده از 192 قطعه جوجه گوشتی آمیخته تجاری راس 308 در شرایط پرورشی استاندارد در آزمایش فاکتوریل 3×2 با دو نوع چربی (چهار درصد روغن سویا یا ضایعات اسید چرب) و سه نوع امولسیفایر (بدون امولسیفایر، 5/0 درصد نمک صفراوی، و یک درصد لسیتین) در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و هشت قطعه جوجه گوشتی نر در هر تکرار انجام شد. افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل تحت تاثیر نوع چربی جیره قرار نگرفت، ولی جیره های حاوی روغن سویا به میزان بیشتری مصرفی شدند (05/0>P). افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذا، با افزودن امولسفایرها به جیره بهبود یافت (05/0>P). طول و عرض پرزها در دودنوم و ژژونوم، عمق کریپت در دودنوم تحت تاثیر نوع چربی قرار نگرفتند ولی عمق کریپت در ژژونوم و عرض پرز در ایلئوم پرندگانی که در جیره خود اسید چرب سویا دریافت کردند، بیشتر بود (05/0>P). افزودن نمک صفرا و لسیتین به جیره، انرژی متابولیسم پذیر ظاهری را افزایش داد (05/0>P).به طورکلی، افزودن لسیتین و نمک صفراوی به جیره های حاوی روغن سویا یا اسید چرب آن، با افزایش سطح جذب در دئودنوم و افزایش انرژی متابولیسم پذیر جیره، میزان افزایش وزن روزانه، و ضریب تبدیل غذا در جوجه های گوشتی را بهبود می بخشد.