مقایسه سلامت روان مادران دارای نوجوان با نیازهای ویژه و مادران دارای نوجوان عادی

مادران کودک با نیازهای ویژه در مقایسه با مادرانی که فرزندشان هیچ مشکلی ندارند، تحت فشار بیشتری هستند و هنگامی که این کودکان به سنین نوجوانی می رسند، احساس ناتوانی بیشتری در قبال آن ها می کنند و درنتیجه سلامت روانی آن ها به خطر می افتد. هدف این پژوهش، مقایسه سلامت روان مادران نوجوان با نیازهای ویژه و سلامت روان مادران نوجوان عادی بود. روش پژوهش حاضر علی مقایسه ای بود. نمونه این پژوهش متشکل از 75 نفر از مادران نوجوان با نیازهای ویژه و 25 نفر از مادران نوجوان عادی در شهرستان بابل بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار به کار گرفته شده، یک مقیاس 90 سوالی سلامت روان (SCL-90-R) و آزمون هوش ریون (فرم بزرگسال) بود. به منظور تجزیه تحلیل داده ها، از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها نشان دادند که به طورکلی بین میانگین سلامت روان مادران نوجوان با نیازهای ویژه و میانگین سلامت روان مادران نوجوان عادی تفاوت معناداری وجود دارد؛ به این صورت که ازنظر علائم سلامت روانی یعنی افسردگی (p = 0.032)، اضطراب (p = 0.008)، پرخاشگری (p = 0.01)، اضطراب فوبیک یا ترس مرضی (p = 0.023) تفاوت معناداری به دست آمد. اما ازنظر وسواس- اجبار (p = 0.10) تفاوت معناداری بین گروه ها به دست نیامد؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که مادران دارای نوجوان با نیازهای ویژه نسبت به مادران دارای نوجوان عادی از سلامت روانی پایین تری برخوردارند و از بین سه گروه مادران دارای نوجوان کم توان ذهنی، ناشنوا و تیزهوش؛ مادران دارای نوجوان کم توان ذهنی از سلامت روانی پایین تری برخوردار هستند. با توجه به یافته ها، توصیه می شود کارشناسان خدمات درمانی توجه بیشتری به مادران دارای نوجوان کم توان ذهنی کرده و جهت پیشگیری از هرگونه مشکلات روانی اقدامی به عمل آورند.