نسبت وجود و شیئیت در دیدگاه ابن سینا و نیثن سمن

بررسی نسبت میان دو مفهوم اساسی وجود و شیئیت (یا موجود و شی ء) از مسائل مهم نظام های متافیزیکی به شمار می آید. نسبتی که فیلسوف با اتخاذ مبانی خاص برای این دو مفهوم در نظر می گیرد، بر صورت بندی اشیای عالم و وضعیت متافیزیکی معدومات موثر است. در این مقاله دو نظریه ابن سینا و نیثن سمن درباره نسبت وجود و شیئیت ارائه شده و ازآنجاکه دیدگاه ابن سینا واکنشی به دیدگاه متکلمان اسلامی نیز به شمار می آید، اشاره ای مختصر به دیدگاه متکلمان می شود. متکلمان مسلمان قرن ها پیش و سمن در قرن حاضر با مبانی و انگیزه های متفاوت، هر دو معتقدند که نسبت وجود و اشیا، نسبت اعم و اخص مطلق است؛ درحالی که ابن سینا آشکارا بر مساوقت نسبت وجود و اشیا تاکید دارد. هدف این مقاله آن است که با نظر به چارچوب نظری بحث، از نسبت وجود و شیئیت در فلسفه تحلیلی معاصر گامی برای فهم بهتر دیدگاه ابن سینا برداشته شود. به صورت خاص تر در پی آنیم که پس از مقایسه وجوه تشابه و تفاوت نظریه هر دو فیلسوف، روشن سازیم که دیدگاه ابن سینا در چه جایگاهی قرار می گیرد. به منزله هدف فرعی مقاله، به یکی از مهم ترین لوازم بحث (بررسی نسبت وجود و شیئیت)، یعنی جایگاه متافیزیکی معدومات و راه حل های متفاوت دو فیلسوف برای خبر دادن از معدومات اشاراتی خواهد شد.