ارزیابی اقتصادی استفاده از سیستم فتوولتائیک مستقل از شبکه در روستاها با شبیه سازی مونت کارلو (موردمطالعه در تهران)

طبق آمار منتشره از سوی شرکت توانیر، علی رغم اتمام عملیات برق رسانی به روستاهای بالای 20 خانوار ایران، هنوز بیش از 17000 خانوار روستایی که در روستاهایی با جمعیت کمتر از 20 خانوار ساکن می باشند، از نعمت دسترسی به برق محروم هستند. تلفات تولید، انتقال و توزیع برق و پراکندگی جمعیت کشور باعث شده که استفاده از انرژی خورشید در مناطق دورافتاده موردتوجه قرار گیرد. در این میان استفاده از سیستم فتوولتائیک، به دلیل تبدیل مستقیم انرژی خورشید به برق و عدم نیاز به تجهیزات پیچیده از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این مقاله به ارزیابی اقتصادی استفاده از سیستم فتوولتائیک مستقل از شبکه به جای توسعه شبکه برق سراسری در روستاهای تهران پرداخته شده و با توجه به عدم قطعیت های موجود برای مدل سازی، از شبیه سازی مونت کارلو با 2000 تکرار استفاده شده است. ارزیابی اقتصادی با توجه به هزینه چرخه عمر سیستم فتوولتائیک برای یک دوره بین 25 تا 30 سال و هزینه های توسعه شبکه برق سراسری برای روستاهای دورافتاده صورت گرفته است. نتایج این مقاله حداقل فاصله روستا از شبکه توزیع برق سراسری را نشان می دهد که در آن استفاده از سیستم فتوولتائیک نسبت به توسعه شبکه برق سراسری اقتصادی تر است. این فاصله با افزایش نرخ تنزیل نسبت عکس و با تعداد روز ابری متوالی و تعداد خانوار روستا نسبت مستقیم دارد.