تشکیل بیوفیلم و حضور ژن های ica در ایزوله های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از بخش مراقبت های ویژه

استافیلوکوکوس اورئو سیکی از عوامل اصلی عفونت های بیمارستانی از جمله پنومونی، عفونت حاصل از جراحی و عفونت خون بوده و هم چنین به عنوان یک عامل اصلی مولد عفون ت های اکتسابی جامعه می باشد. توانایی اتصال به سطوحی از قبیل کاتترها و تشکیل بیوفیلم یکی از مهم ترین عوامل موثر در توانایی بیم اریزایی این باکتری محسوب درجدایه های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس ica می شود. هدف از این مطالعه بررسی تشکیل بیوفیلم و حضور ژن های جداشده از بخش مراقبت های ویژه است. 1391 تعداد 72 جدایه بالینی استافیلوکوکوس اورئو ساز 3 بیمارستان شهر - مواد و رو شها: طی سال های 1392 تعیین گردید. توانایی تشکیل بیوفیلم CLSI تهران جمع آوری گردید. حساسیت آنتی بیوتیکی بر اساس روش های استاندارد icaABCD در شرایط آزمایشگاهی با استفاده از روش میکروپلیت سنجیده شد. سپس تمامی جدایه ها از نظر حضور ژن های مورد ارزیابی قرار گرفتند. PCR با استفاده از روش آزمایش حساسیت ضد میکروبی نشان داد که 28 درصد جدایه ها مقاوم به اگزاسیلین بودند و در هیچ یک از 36 درصد) قوی، در 30 جدایه / جدایه مقاومت نسبت به ونکومایسین و لینوزولاید مشاده نگردید. تشکیل بیوفیلم در 26 جدایه (1 34 جدایه، icaA 58 درصد) واجد ژن / 22 درصد) ضعیف گزارش گردید. 42 جدایه (3 / 41/6 درصد) متوسط و در 16 جدایه (3) ب وده اند. icaD 69 درصد) واجد ژن / و 50 جدایه (5 icaC 63 درصد) واجد ژن / 46 جدایه (8، icaB 47/2 درصد) واجد ژن) جدایه های بالینی استافیلوکوکوس اورئو ستوانایی متفاوتی در تشکیل بیوفیلم دارند. اتصال و تشکیل بیوفیلم توسط باکتری روی وسایلی از قبیل سوندهای درون عروقی می تواند خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهد. علاوه بر این، باکتری های درون بیوفیلم به سختی توسط آنتی بیوتیک ها از بین می روند، که این پدیده در بخش های درمانی و ب هخصوص بخش مراقبت های ویژه می تواند مشکلات جدی را ایجاد نماید.