بررسی اثر تحریک مکرر تخمدانی بر ساختار اندومتر در موش در زمان لانه گزینی

تزریق گونادوتروپین ها به عنوان روشی برای القا نمودن همزمان تعداد زیادی از فولیکول ها و تخمک گذاری در انسان و حیوانات جهت افزایش تعداد اووسیت ها انجام می شود. با توجه به استفاده مکرر از گونادوتروپین ها در درمان ناباروری در دوره های متوالی، این مطالعه با هدف تاثیر این مواد در تحریک های متوالی بر اندومتر انجام گردید.
در یک مطالعه تجربی مداخله گر آزمایشگاهی در سال 1391 که در مرکز تحقیقات دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام گرفت، در این مطالعه از موش های ماده نژاد NMRI به سن شش هفته در هفت گروه آزمایش استفاده شد. موش های گروه یک، دو، سه و چهار هر یک به ترتیب یک، دو، سه و چهار بار (Pregnant Mare Serum Gonadotropin (PMSG و 48 ساعت پس از آن (Human Chorionic Gonadotropin (hCG را به شکل تزریق داخل صفاقی دریافت کردند. (برای گروه های آزمایش دو تا چهار، یک گروه کنترل با یک بار تزریق در نظر گرفته شد). 13 تا 16 ساعت پس از تزریق موش ها کشته و از شاخ رحم نمونه برداری و توسط هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند. پارامترهای مورد مطالعه شامل ضخامت سلول های اپی تلیال سطحی، ضخامت سلول های اپی تلیال غددی، ضخامت اندومتریوم، قطر غدد و تعداد بود.
بررسی های آماری نشان داد که اختلاف معناداری بین گروه های آزمایش و کنترل برای پارامترهای ضخامت سلول های اپی تلیال غددی، ضخامت اندومتریوم و قطر غدد وجود ندارد (P>0.05). در حالی که ضخامت سلول های اپی تلیال سطحی با افزایش تعداد تزریقات افزایش معناداری را نشان می دهد (P≤0.03).
تغییر در ارتفاع سلول های اپی تلیال سطحی که با افزایش تعداد تزریقات جهت تحریک تخمدانی ایجاد می شود می تواند از علل کاهش لانه گزینی باشد.