بررسی سطح سرمی ویتامین B12 و فولیک اسید در بیماران مبتلا به لیکن پلان و واکنش های لیکنوئیدی (تماسی- دارویی)

واکنش های لیکنوئیدی بیانگر گروهی از ضایعات التهابی مزمن مخاط دهان با اتیولوژی مختلف هستند که عللی مانند اختلالات ایمنی، استرس، اضطراب و برخی عوامل دیگربرای آن ها ذکر گردیده است. ویتامین B12 و فولیک اسید بر بهبود مکانیسم های دفاعی میزبان تاثیر دارند و در پیشگیری از اضطراب و افسردگی نیز موثر شناخته شده اند. این مطالعه با هدف مقایسه سطح سرمی ویتامین B12 و فولیک اسید در بیماران مبتلا به واکنش های لیکنوئیدی (تماسی- دارویی) و لیکن پلان انجام گردید.
در این پژوهش مقطعی، توصیفی- تحلیلی 21 بیمار دارای لیکن پلان (میانگین سنی 46.84±8.59) و 38 بیمار دارای واکنش لیکنوئیدی (میانگین سنی 49.18±13.34) با 30 فرد سالم به عنوان گروه شاهد (میانگین سنی 39.86±6.99) مقایسه شدند و میزان سطح سرمی ویتامین B12 و فولیک اسید توسط دستگاه Elecsys به روش الکتروشیمی لومیسانس اندازه گیری شد. سپس داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه ی 16 و با آزمون Kruskal-Wallis بررسی شدند (0/05 = α).
میزان سطح سرمی ویتامین B12 و فولیک اسید در گروه ها تفاوت معنی داری نداشت. در مورد متغیر ویتامین B12 میزانp value برابر با 0/099 و در مورد متغیر فولیک اسید میزان p value برابر با 0/095 گردید.
با توجه به محدودیت های مطالعه حاضر، سطح سرمی ویتامین B12 و فولیک اسید در بیماران مبتلا به لیکن پلان و واکنش های لیکنوئیدی با افراد سالم تفاوتی ندارد.