الگوی یادگیری دوجانبه گرایانه و سازگاری آن با اشکال مختلف دارایی های دانشی سازمان

یکی از جریان های نو پژوهشی که علاقه مدیران و پژوهشگران را به میزان فزاینده ای تحت تاثیر خود قرار داده است، دوجانبه گرایی و تاثیر آن بر جنبه های مختلف سازمانی می باشد، بدین معنی که یک سازمان با بهره مندی از چه سازوکارهایی می تواند در هر دو بعد اکتشاف و انتفاع موفق عمل نماید. در این مقاله نگارندگان با بررسی ادبیات و مرور عمیق مبانی نظری موجود در حوزه یادگیری دوجانبه و نحوه تعامل آن با ذخایر دانش سازمانی یعنی سرمایه فکری (سرمایه انسانی، سرمایه سازمانی، سرمایه اجتماعی و سرمایه مشتری جهت سازگاری و توسعه یادگیری دوجانبه در سازمان ها برآمده اند. در نهایت بر اساس مدل سه سطحی دوجانبه گرایی در سازمان و تلفیق آن با نوع شناسی یادگیری دو جانبه به مدل تحلیلی دست یافته اند که در سه سطح ورودی، فرایند و خروجی اقدامات لازم را جهت دسترسی به انواع مختلف دوجانبه گرایی در سازمان پیشنهاد می نماید. مدل مفهومی حاصله می تواند با توجه به منطق هماهنگی همه جانبه به عنوان راهنمای بسیاری از پژوهش های آتی در حوزه های دوجانبه گرایی، یادگیری دوجانبه و ذخایر دانشی قرار گیرد.