اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی در کاهش احساس تنهایی و افسردگی زنان مطلقه

پدیده طلاق در جامعه ی ما رو به فزونی می باشد و گاه آسیب های جبران ناپذیری همچون احساس تنهایی و افسردگی در زنان مطلقه ایجاد می نماید. از این رو، این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی در کاهش احساس تنهایی و افسردگی زنان مطلقه تحت پوشش کمیته امداد شهرستان شاهرود انجام گرفت.
طرح این پژوهش از نوع آزمایشی با روش پیش آزمون - پس آزمون با یک گروه کنترل بود. از میان 90 نفر خانم مطلقه مددجوی کمیته امداد شهر شاهرود که بر اساس معیارهای سنی، تعداد فرزندان و تحصیلات همتا شده بودند، تعداد 40 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند و به تصادف در دو گروه کنترل و آزمایش قرار داده شدند. بر روی افراد گروه آزمایش ده جلسه آموزش مهارت های ارتباطی انجام شد و سپس از دو گروه آزمایش و کنترل پس آزمون گرفته شد. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های افسردگی، احساس تنهایی و سنجش مهارت های ارتباطی، استفاده گردید. تحلیل داده ها با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره انجام شد.
نتایج نشان دادند آموزش مهارت های زندگی بر کاهش افسردگی موثر می باشد، ولی تاثیر معناداری بر روس احساس تنهایی نداشت. همچنین آموزش مهارت های ارتباطی بر بهبود توانایی ارتباط غیر کلامی و مهارت ارتباطی زنان مطلقه نیز موثر بود. در مرحله پیگیری با کنترل اثر پیش آزمون، دو گروه در متغیر افسردگی و خرده مقیاس های مهارت شنیداری، ارتباط غیر کلامی و ارتباط، تفاوت معناداری نشان دادند.
با توجه به نتایج پژوهش، این طور نتیجه گرفته شد که آموزش مهارت های ارتباطی در کاهش احساس افسردگی، ارتباط غیر کلامی و بهبود مهارت ارتباط زنان مطلقه تاثیر گذار می باشد.