انطباق پرسشنامه ی تجدید نظر شده برقراری ارتباط-نسخه دومChildren's Communication Checklist (CCC-2) با زبان فارسی و تعیین ویژگی های روان سنجی آن

بیشتر آزمون ها در گفتاردرمانی مبتنی بر ساختار زبان هستند و بنابراین برای ارزیابی کاربرد زبان نیاز به تهیه ی ابزارهایی روا و معتبر می باشد. پرسشنامه ی برقراری ارتباط (1998) و نسخه ی تجدید نظر شده ی آن(2003) به ارزیابی کاربرد زبان اختصاص دارد. این مطالعه، با هدفترجمه انطباق و بومی سازی پرسشنامه ی تجدید نظرشده برقراری ارتباط به زبان فارسی از طریق تعیین روایی محتوایی و بررسی اعتبار آن(اعتبار درونی، اعتبارآزمون باز آزمون)انجام شده است.
مطالعه حاضریک مطالعه غیر تجربی از نوع ابزارسازی بود. ترجمه پرسشنامه و برگردان ترجمه، توسط سه آسیب شناس گفتار و زبان و زبان شناس صورت گرفت. همین طور از نظرات 28 والد کودک 7تا 9 ساله دارای رشد طبیعی زبان در خصوص قابل درک بودن و ساده بودن گویه ها استفاده شد. فرم ترجمه شده پرسشنامه جهت تعیین روایی محتوایی برای 10 آسیب شناس گفتار و زبان و زبان شناس فرستاده شد. سپس شاخص روایی محتوا(Content validity index)محاسبه گردید.ثبات درونی ابزار و اعتبار آزمون باز آزمون از طریق تکمیل پرسشنامه توسط98 والد کودک 7تا 9 ساله طبیعی صورت گرفت.
در بخش ترجمه و انطباق به جز 4 گویه، سایر گویه هاCVRبالاتر از 0.85 احراز کردند که پس از اصلاح مجدد، این گویه هانیز امتیاز مناسب کسب کردند. شاخص روایی محتوایی گویه ها (CVI) بالاتر از 0.75 بود.ضریب آلفای کرونباخ زیرمجموعه ها بین 0.66 تا 0.74 محاسبه شد و نتایج بازآزمایی بعد از دوهفته بالاتر از 0.90 بدست آمد.
بر طبق نتایج حاصل از پژوهش حاضر به نظر می رسدکه پرسشنامه مطابقت داده شده ی برقراری ارتباط کودکان به زبان فارسی از رواییمحتوا و پایایی قابل قبولی برای کودکان 7 تا 9 سالهبرخوردار است. با این وجود نیاز به مطالعات دیگری به منظور سنجش بهتر ویژگی های روان سنجی این پرسشنامه در نمونه هایی با حجم بالاتر و در گروه های سنی دیگر به چشم می خورد.