مطالعه ای تجربی در زمینه آسیب شناسی ارتباطات سازمانی بر اساس الگوی سه شاخگی در دانشگاه هوایی شهید ستاری

ارتباط نامناسب، یکی از معضلات سازمانی در سازمان است. ارتباطات نقش مهمی در بالندگی سازمان ها دارد و مدیران باید در سطوح مختلف با اشخاص زیردست، بالادست یا همطراز خود ارتباط برقرار کنند. ارتباط غیراثربخش مانع دستیابی سازمان به اهداف می گردد. بر این اساس، درک موانع و آسیب های ارتباطی به وظیفه مهم مدیران در سازمان ها تبدیل شده است. پژوهش حاضر به بررسی مهمترین آسیب های فرا روی ارتباطات سازمانی در سه شاخه ساختاری، رفتاری و زمینه ای می پردازد. این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افسران دانشگاه هوایی شهید ستاری است و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 125 نفر انتخاب گردید. پس از طراحی و تعیین روایی و پایایی ابزار سنجش، به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون اسمیرنوف و کولموگروف، آزمونT و آزمون F استفاده شد. بر اساس یافته های تحقیق، اولویت آسیب های ارتباطی عبارتند از: 1- عوامل ساختاری شامل رسمی بودن، پیچیدگی و تمرکز؛ 2- عوامل رفتاری شامل عوامل ادراکی و عوامل انسانی و 3- عوامل زمینه ای شامل موانع فنی و موانع ناشی از محیط ارتباطی.