بررسی اثرات استفاده از منابع مختلف روغن در جیره فلاشینگ و ارتباط آن با برخی از صفات تولیدمثلی بز مرخز

تحقیق حاضر به منظور بررسی ارتباط بین منابع مختلف چربی در جیره فلاشینگ با راندمان تولیدمثل بزهای مرخز انجام شد. بدین منظور میزان همبستگی بین متابولیت های تغذیه ای و هورمونی با تعداد نتاج حاصل از هر زایش، برآورد گردید. سی و دو راس بز ماده مرخز با میانگین وزن 62/ 1±44 کیلوگرم مورد استفاده قرار گرفت. تیمارها شامل: گروه A (روزانه400 گرم دانه جو به ازای هر راس + جیره پایه، گروه 1B (روزانه 93 گرم روغن آفتابگردان + جیره پایه)، گروه 2B (روزانه 88 گرم روغن سویا + جیره پایه) و گروه C بعنوان تیمار کنترل که بزها فقط جیره پایه دریافت نمودند. دوره فلاشینگ 4 هفته قبل و 2 هفته بعد از تلقیح مصنوعی بود. بزها به مدت 18 روز با استفاده از سیدر همزمان سازی فحلی شده و 48 ساعت پس از سیدربرداری با اسپرم تازه تلقیح گردیدند. خون گیری از بزها در 3 نوبت بعد از سیدربرداری و 20 روز بعد از تلقیح مصنوعی انجام شد. استفاده از جیره های فلاشینگ میزان باروری و بزغاله زایی را بهبود بخشید (01/ 0>P). مصرف منابع چربی در دوره فلاشینگ باعث افزایش وزن تولد نتاج شد (01/ 0>P). همبستگی غلظت استروژن، گلوکز و پروتئین سرم در فاز فولیکولی با تعداد نتاج معنی دار بود (05/ 0>P). همبستگی بین استروژن و پروتئین سرم با تغذیه جیره فلاشینگ مثبت و معنی دار بود (02/ 0>P). بر اساس مدل ارائه شده، تغییر در غلظت استروژن در فاز فولیکولی نسبت به سایر متابولیت های اندازه گیری شده بیشترین تاثیر را بر تعداد نتاج به همراه داشت (01/ 0>P). در 20 روز بعد از تلقیح، میزان همبستگی بین غلظت پروژسترون با تعداد نتاج مثبت و معنی دار بود (r= +0.58، P<0.01). بطورکلی نتایج این تحقیق نشان داد که تغذیه منابع چربی و جو در دوره فلاشینگ باعث بهبود صفات تولیدمثلی در بز مرخز شدند.