اثرات سطوح مختلف استات روی و سولفات منیزیم بر عملکرد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی تحت شرایط استرس گرمایی

در این تحقیق اثرات سطوح مختلف استات روی (صفر، 30 و60 میلی گرم در کیلوگرم) وسولفات منیزیم (صفر، 300 و600 میلی گرم در کیلوگرم) بر رشد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی تحت شرایط استرس گرمایی مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از 450 قطعه جوجه ی نر یکروزه ی سویه ی راس (308) در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×3 بر پایه ی طرح کاملا تصادفی با 9 تیمار، 5 تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بهره برده شد. همه ی پرنده ها جیره ی آغازین (از 0 تا 21 روزگی) و پایانی (از22 تا42 روزگی) مشابه ولی دارای سطوح متفاوت منیزیم و روی را در یافت کردند. نتایج حاصله نشان داد که استفاده از استات روی با عث بهبود مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک شد (01/ 0>P) اما استفاده از سولفات منیزیم تاثیری بر عملکرد جوجه ها در کل دوره نداشت. افزودن منیزیم و روی به طور معنی داری وزن نسبی کبد را کاهش داد (01/ 0>P). بعلاوه افزودن روی به طور معنی داری وزن ژژنوم و طول دئودنوم را کاهش داد (01/ 0>P) همچنین استفاده از روی میزان هموگلوبین خون را افزایش داد (01/ 0>P) بر اساس نتایج آزمایش حاضر، هر چند استفاده از 30 میلی گرم در کیلوگرم استات روی به تنهایی بهترین تاثیر را بر عملکرد جوجه های گوشتی داشت و سبب کاهش اثرات مضر استرس گرمایی گردید اما استفاده توام آن با سولفات منیزیم هیچ مزیتی را در رابطه با صفات مورد آزمون ایجاد نکرد.