بررسی اثرات تلفیقی خاک دیاتومه و اشعه گاما بر تلفات حشرات کامل شپشه قرمز آرد Tribolium castaneum Col: Tenebrionidae در شرایط آزمایشگاهی

این پژوهش در سال های 89-1388 به منظور بررسی اثرات تلفیقی دزهای مختلف اشعه گاما و مقادیر مختلف خاک دیاتومه بر درصد تلفات حشرات کامل شپشه قرمز آرد Tribolium castaneum Herbst در شرایط آزمایشگاهی (دمای ‍C°‍27، رطوبت %5±60 و تاریکی) انجام گردید. در انجام این آزمایش 20 عدد حشره کامل هم سن سازی شده شپشه قرمز آرد پس از پرورش، همراه با 50 گرم بذر نیم کوب ذرت به عنوان بستر تغذیه آن، در معرض دزهای 100، 500 و 1000 گری اشعه گاما و مقادیر 5/0، 1 و 5/1 گرم بر کیلوگرم خاک دیاتومه قرار گرفتند و درصد تلفات آنها پس از گذشت زمان های 1، 2، 7، 14، 21، 28، 35 و 42 روز ثبت و با شاهد مقایسه گردید.
نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد بین مقادیر مختلف خاک دیاتومه و دزهای اشعه گاما و اثرات تلفیقی آنها در اکثر روزهای پس از تیمار تفاوت معنی داری (در سطح %5) وجود داشت. بررسی و مقایسه میانگین مقادیر مختلف خاک دیاتومه حاکی از آن بود بیش ترین درصد تلفات حشرات کامل مربوط به غلظت 5/1 گرم بر کیلوگرم خاک دیاتومه در روز 35 و بیش ترین درصد تلفات تیمار اشعه مربوط به دز 1000 گری اشعه گاما در همین روز به ثبت رسید. در بررسی میانگین اثرات تلفیقی خاک دیاتومه و اشعه گاما بیش ترین درصد تلفات حشرات کامل در روزهای 28 و 35 در ارتباط با دزهای 1و 5/1 گرم بر کیلوگرم خاک دیاتومه همراه با سطوح 500 و 1000 گری اشعه گاما به ثبت رسید. لذا تلفیق غلظت یک گرم بر کیلوگرم خاک دیاتومه همراه با دز 500 گری اشعه گاما به عنوان بهترین تیمار در این آزمایش معرفی می گردد.