مقایسه سرطان اندومتر در زنان جوانتر و مسن تر از 40سال مراجعه کننده به بخش رادیوتراپی و انکولوژی بیمارستان گلستان شهر اهواز طی سال های(1390-1380)

هدف از این مطالعه یافتن بینشی از اطلاعات و وضعیت یازده سال گذشته سرطان اندومتر در استان خوزستان و شناسایی خصوصیات آن می باشد.

مطالعه حاضر از نوع توصیفی گذشته نگر می باشد. جمعیت مورد مطالعه کلیه بیماران مبتلا به سرطان اندومتر طی یازده سال (1390-1380) می-باشد. در این پژوهش 130 پرونده پزشکی حاوی اطلاعات کامل مورد بررسی قرار گرفت و به دو گروه سنی چهل سال و جوان تر (گروه A) و مسن تر از چهل سال (گروه B) تقسیم شدند. داده ها توسط روش های آماری توصیفی و نسخه 21 نرم-افزار SPSS تحلیل شد.

13نفر(10%) از افراد در گروه(A) و 117نفر(90%) در گروه(B) بودند. 84% بیماران مبتلا به «نوع اندومتروئید1» بودند و فراوانی آن در هر یک از گروه های A و B به ترتیب 93/3% و 83% بود. سرطان های اندومتر با خطر بالا (سلول روشن، پاپیلاری سروز) به طور معنی داری در گروه B بیشتر بود(0/04= p). بیماری متاستاتیک(stage4) و تمایز بافتی ضعیف در گروه B بیشتر بود اگرچه از نظر آماری معنی دار نبود، به ترتیب(11/1% در مقابل 7/7%، 1= p)و(14/5% در مقابل7/7%، 0/9= p).

به نظر می رسد شیوع سرطان اندومتر در زنان جوان تر در حال افزایش است،اگرچه اکثر بیماران در مراحل پایین و درجه های 1 و 2 بودند و اکثرا سرطان اندومتر با خطر پایین داشتند، اما به نظر می رسد که زنان جوان تر با سرطان اندومتر فاکتورهای پیش آگهی بهتری داشته باشند، اما بیماری متاستاتیک با تمایز بافتی ضعیف در زنان مسن تر بیشتر بود.