تاثیر آموزش تریاژ شاخص شدت اورژانس به روش مبتنی بر مسئله بر زمان اقامت بیماران و عملکرد پرستاران بخش اورژانس

آموزش مبتنی بر مسئله یا PBL (Problem-based learning) شیوه آموزشی فعال، با محوریت مسئله و یادگیرنده می باشد. در مطالعه حاضر تاثیر آموزش تریاژ شاخص شدت اورژانس یا ESL(Emergency Severity Index) به روش PBL بر زمان اقامت بیماران و عملکرد پرستاران تریاژ بخش اورژانس بررسی شد.
در مطالعه مداخله ای حاضر، آموزش تریاژ ESI با روش PBL برای تمامی 12 پرستار مسئول تریاژ در بیمارستان بعثت همدان انجام شد. ابزارهای پژوهش شامل چک لیست مشاهده ای ثبت زمان بر اساس مطالعه Swailes و فرم ESI موجود در بخش بود. اعتبار ابزارها به تایید اساتید رسید. جهت پایایی مشاهده گر، از روش تکمیل همزمان مشاهده گران استفاده شد. مدت اقامت و سطح تریاژ ESI، 72 بیمار در قبل و 72 بیمار دو هفته بعد از اتمام مداخله، ثبت گردید. داده های گردآوری شده با آزمون های تی مستقل، من ویتنی و تحلیل واریانس با اطمینان 95% توسط نرم افزار SPSS نسخه 20 تحلیل شد.
اکثر پرستاران تریاژ مرد (75%)، با مدرک کارشناسی (7/91%)، میانگین سنی 51/5 ±50/31 و سابقه کار00/8±72/6 سال بودند. آموزش تریاژ ESI به روش PBL سبب کاهش واضحی در مدت «تریاژ توسط پرستاران» (001/0>P) و بهبود عملکرد پرستاران (001/0>P) تریاژ شد. همچنین به دنبال مداخله آموزشی، زمان «ورود بیمار تا شروع تریاژ توسط پرستار» و نیز زمان «ورود تا اولین ویزیت توسط پزشک» برای بیماران در کلیه سطوح تریاژ ESI کاهش واضح یافت.
با توجه به تاثیر آموزش تریاژ ESI به روش PBL بر بهبود زمان تریاژ و بهبود عملکرد پرستاران، PBL جهت آموزش سایر کارکنان اورژانس پیشنهاد می شود.