پرسشگری هایی در دامنه علم و اخلاق در منظری از حرفه ی دانشگاهی

اخلاق، صورتی ازگزینش‌های لاجرم و پیوسته ما در زندگی و جان‌مایه‌ای همراه همه کنش‌ها و واکنش‌ها و دقایق روحی و شخصیتی ماست. در این یادداشت، به دور از مباحث فلسفی یا کلامی متعارف و رایج در نظریه‌های تبیینی یا توصیفی اخلاق، صرفا در منظری از حرفه‌ی دانشگاهی و نسبتی که خواه نا‌خواه دانشگاه با بحران‌های جاری این سرزمین دارد و بی آنکه به نقطه قرار و اطمینان و ترجیحی اشاره شود، چند و چون‌های اخلاقی مرتبطی مطرح و در حد مجال، به چالش کشیده می‌شوند. جستجو و ردگیری این معنی که گره‌های قابل تامل اخلاق در دامن علم و دانشگاه، اغلب در لفافی از آداب و مناسبات رایج و عادی شده رخ می‌دهند و از این رو پنهان می مانند و فرصت ومناسبت چندانی برای مراقبه و پرهیزهای اخلاقی نمی‌گذارند بخش‌های دیگری از نکته‌گیری‌های البته جدل‌پذیر این نوشته تجربی و نه نظریه‌پردازهستند. در پایان، مصادیقی از شبهات رفتارها و رویه‌های جاری، مورد پرسش و تامل و تردید و واکاوی قرار می‌گیرند. در عین حال، در همه جای معرفی این مناقشه‌های آرام جبهه‌های تنزه و اخلاق، داوری نهایی به تجربه وقضاوت مستقل خواننده علاقمند و پیگیر این عرصه واگذار می‌شود.