فراوانی اینتگرون های کلاس I و II در ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا مولد متالوبتالاکتاماز

سودوموناس آئروژینوزایک پاتوژن فرصت طلب بیمارستانی است. شیوع سویه های سودوموناس آئروژینوزای مولد MBL از مشکلات عمده در درمان عفونت های ناشی از این ارگانیسم محسوب می شود. هدف از تحقیق حاضر تعیین فراوانی اینتگرون های کلاس I وII در سویه های سودوموناس آئروژینوزای مولد متالوبتالاکتاماز جدا شده از نمونه های بالینی بیمارستان های شهر زنجان بود.
در این مطالعه ی توصیفی مقطعی، 120 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا از نمونه های بالینی مختلف از بیمارستان های شهر زنجان طی سال های 1392-1391 جمع آوری شد. به منظور تایید ایزوله ها از تست های بیوشیمیایی استفاده و سپس الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها نسبت به 7 آنتی بیوتیک با روش دیسک دیفیوژن بر اساس استانداردهای CLSI تعیین گردید. جهت بررسی وجود آنزیم های MBL از روش فنوتیپی DDST استفاده و حضور ژن های intI1،intI2، blaVIM و blaGIM با روش PCR ردیابی شد.
در این مطالعه ی بیشترین و کمترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی به ترتیب مربوط به سفوتاکسیم در 52 ایزوله (43/3 درصد) و آمیکاسین در 26 ایزوله (21/6 درصد) بود. از 120 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا، 35 ایزوله (29درصد) مقاوم به ایمی پنم بودند. از 35 ایزوله مولدMBL، 32(91)درصد ایزوله حامل ژن intI1 شامل 3 (9 درصد) ایزوله حامل ژن intI2 و 6 (17درصد) ایزوله حامل ژن blaVIM بود. سویه واجد ژن blaGIM یافت نشد. همچنین هر 3 ایزوله intI2 مثبت، حامل ژن های intI1 و blaVIM نیز بودند.
نتایج تحقیق حاضر نشان دهنده ی شیوع بالای اینتگرون کلاس I در ایزوله های سودوموناس آئروژینوزای مولد MBL بود. باتوجه به نقش اینتگرون ها در انتقال ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی، شناسایی و پیشگیری از انتشار این عناصر ضروری به نظر می رسد.