تعیین میزان غلظت نیترات و نیتریت در نقاط مختلف تاسیسات آب آشامیدنی شهرستان بابل، 1391

نیترات و نیتریت از طریق مصرف کودهای شیمیایی، تخلیه فضولات حیوانی، فاضلاب انسانی و پساب تصفیه خانه های فاضلاب های شهری و صنعتی به منابع پذیرنده محیط زیست و آب های زیر زمینی وارد می شوند. نیترات عامل بیماری متهموگلوبینمیا (Methemoglobinemia) در نوزادان می باشد. هدف این مطالعه، تعیین غلظت نیترات و نیتریت آب در خطوط انتقال و نقاط مصرف مناطق روستایی و شهری شهرستان بابل می باشد.
این مطالعه مقطعی در سال 1391 در شهرستان بابل انجام گرفت. تعداد 376 نمونه آب به صورت تصادفی در دو فصل تابستان و زمستان از خطوط انتقال و نقاط مصرف در مناطق مورد مطالعه اخذ گردید. غلظت نیترات و نیتریت با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر (Spectrophotometer) مدل 5000 DRاز شرکت HACH، در طول موج های570 و520 نانومتر تعیین و نتایج حاصل با استاندارد ملی کشور و رهنمود سازمان بهداشت جهانی مقایسه گردید.
غلظت نیترات و نیتریت آب مناطق روستایی، در خطوط انتقال 4.4±2.7 و 0.04±0.02 میلی گرم در لیتر و در نقاط مصرف 8.3± 5.3 و 0.035±0.03 میلی گرم در لیتر و در نقاط شهری، در خطوط انتقال به ترتیب 5/1±8 و 03/0±045/0 میلی گرم در لیتر و در نقاط مصرف به ترتیب 8.8±3.7 و 0.038±0.035 میلی گرم در لیتر بود که این تفاوت ها تنها در مورد نیترات آب در خطوط انتقال و نقاط مصرف در مناطق روستایی معنی دار بود (P= 0.03). میانگین نیترات و نیتریت به ترتیب در تابستان 6.7±1.9 و 0.03±0.001 میلی گرم در لیتر و در زمستان 9.4±3.9 و 0.04±0.001 میلی گرم در لیتر بود، که این اختلاف برای نیترات معنی دار بود (P=0.014).
نتایج مطالعه نشان داد که حداکثر غلظت یون های نیترات و نیتریت در تمام نقاط تاسیسات آب شهری و روستایی مورد مطالعه در فصول تابستان و زمستان پایین تر از حدود مجاز آب آشامیدنی کشور و رهنمودهای سازمان بهداشت جهانی می باشد. با این وجود پایش مداوم بر میزان غلظت ترکیبات نیتروژن دار ورودی به منابع آب آشامیدنی به دلیل اثرات نامطلوب آنها بر سلامت انسان ضرورت دارد.