درک دانشجویان پرستاری از محیط یادگیری بالینی

آموزش بالینی نقش کلیدی در پرستاری دارد. یکی از مهم ترین عوامل شناخته شده در زمینه موفقیت برنامه های آموزش پرستاری محیط های یادگیری است. هدف از انجام این مطالعه بررسی درک دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی جیرفت و کرمان از محیط یادگیری بالینی است.
این مطالعه توصیفی بر روی 133دانشجو مشغول به تحصیل در دانشکده پرستاری کرمان و جیرفت در سال 93-1392 انجام شد. اطلاعات از طریق پرسشنامه پژوهشگر ساخته جمع آوری گردید. پرسشنامه با استفاده از مطالعات چیوان هان، ساریکوسکی، کاچیوالا و سکالویک تهیه شد و روایی آن باضریب روایی 0/8 و پایایی آن با استفاده از روش آزمون مجدد و ضریب همبستگی74/0 تایید شد. مقیاس پرسشنامه شش درجه ای به صورت کاملا مناسب، مناسب، تقریبا مناسب، تقریبا نامناسب، نامناسب و کاملا نامناسب با شیوه نمره دهی از صفر تا پنج بود. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی تست، پیرسون وANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین نمره کل بدست آمده از درک محیط یادگیری بالینی 2.79±0.63 از 5 می باشد. کم ترین نمره مربوط به حیطه حمایت توسط پرسنل (2.24±1.18) و بیش ترین نمره مربوط به حیطه ارتباط نظارتی (3.01±1.08) بود. میانگین نمره کل درک محیط یادگیری بالینی در دانشجویان پسر و دختر (t=2.297، p=0.023) و در سال تحصیلی دوم و سوم و چهارم (f=3.43، p=0.035) از لحاظ آماری تفاوت معناداری داشت.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد درک دانشجویان پرستاری از محیط یادگیری بالینی در سطح متوسط است. در این راستا پیشنهاد می شود الگوی مدیریتی بخش ها مورد توجه بیش تری قرار گیرد و الگوهای موفق و دلایل آن شناسایی شوند، به طوری که یادگیری دانشجویان و روحیه کارگروهی در تمامی بخش ها تقویت شود.