بررسی رابطه بین خودکارآمدی عمومی و اضطراب صفت و حالت در بین کارکنان نیروی انتظامی

خودکارآمدی به باور و تصورات فرد از توانایی های خویش و احساس شایستگی از قابلیت های خویش برای حضور در عرصه های مختلف زندگی (شغلی، تحصیلی، روابط بین فردی و غیره) و غلبه بر مشکلات احتمالی اشاره دارد. بر اساس تحقیقات پیشین خودکارآمدی یکی از عامل های تاثیرگذار بر اضطراب میباشد، پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین خودکارآمدی و اضطراب صفت و اضطراب حالت صورت گرفته است.
جامعه موردپژوهش کلیه کارکنان نیروی انتظامی شهرستان ارومیه استان آذربایجان غربی بود که از این تعداد نمونه ای به حجم 300 نفر با روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب گردید که پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر (1982) و اضطراب صفت و حالت اسپیلبرگر (1983) توسط آزمودنی ها تکمیل گردید.
نتیجه پژوهش حاضر نشان داد که خودکارآمدی هم با اضطراب صفت (0/68- = r، 0/0001 P<) و هم اضطراب حالت (0/76- = r، 0/001 P<) رابطه معکوس و معنی دار دارد.
پژوهش حاضر آشکار ساخت که بین خودکارآمدی و اضطراب صفت/حالت رابطه دوطرفه معکوس وجود دارد، به طوری که افرادی که دارای خودکارآمدی بالایی هستند اضطراب صفت و حالت کمتری دارند و کسانی که دارای اضطراب صفت و حالت بالایی هستند دارای خودکارآمدی پایینی هست.