ارزیابی میزان گرایش و ماندگاری گردشگران به استفاده از واحدهای اقامتی رسمی در شهرستان ساری

گردشگری گسترده ترین واحد خدماتی است و به طور مسلم در آینده با سرعتی بیش از گذشته و امروز توسعه خواهد یافت. تاسیسات اقامتی به عنوان عنصر ثانویه بخش گردشگری، بخش مهمی از مطالعات گردشگری شهری را در بر می گیرد. که بعد از جاذبه های توریستی مقاصد، عمده ترین نکته ای است که توجه توریست ها را به خود معطوف می کند. در این پژوهش سعی شده است نقش کاهش هزینه های اقامتی، دسترسی مناسب و تبلیغات در میزان تمایل گردشگران به استفاده از واحدهای اقامتی شهرستان ساری مورد سنجش قرار گیرد. این پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه گردشگرانی بوده که در اسفندماه 1390 و نوروز 1391 از واحدهای اقامتی رسمی شهرستان ساری استفاده نموده اند که از میان آنان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده با بکارگیری فرمول کوکران تعداد 384 نمونه مورد پرسشگری مستقیم قرار گرفته اند. پس از جمع آوری اطلاعات میدانی از طریق ابزار پرسشنامه، روابط بین متغیرهای پژوهش از طریق آماره های توصیفی (جدول فراوانی، نمودار و...) و استنباطی (آزمون های غیر پارامتری کای اسکوئر و ضریب همبستگی Correlate و...)؛ در قالب نرم افزار spss مورد بررسی قرار گرفته است. محاسبه مقادیر کای اسکوئر نشان داده کاهش هزینه های مختلف مربوط به واحدهای اقامتی در تمایل و ماندگاری گردشگران به استفاده از آن تاثیر داشته به طوری که 98/5 درصد از پاسخگویان نقش کاهش هزینه های اقامتی را در ماندگاری متوسط تا خیلی زیاد ارزیابی کرده اند. هم چنین آنالیز انجام شده از طریق آزمون ضریب همبستگی نشان داده بین متغیرهای تعریف شده در هر یک از زمینه های تبلیغات و دسترسی مناسب در میزان ماندگاری گردشگران در سطح 1 درصد و سطح معناداری 0/000= p رابطه معناداری وجود دارد.