عملگرایی راهبردی در روابط جمهوری اسلامی ایران و روسیه

روسیه از جمله بازیگران سیاست بین الملل است که در شکل بندی های قدرت نظام جهانی به عنوان نیروی تاثیرگذار تاثیرپذیر ایفای نقش می نماید. درک روابط ج.ا.ایران و روسیه در چارچوب همکاری های راهبردی، نیازمند شناخت نگرش جهانی و منطقه ای بازیگران است. ج.ا.ایران مانند روسیه با الگوی توزیع قدرت در سیاست جهانی مخالفت دارد. در چنین شرایطی این پرسش را می توان مطرح کرد که همکاری های ایران و روسیه دارای چه ویژگی هایی می باشد؟ به نظر نگارندگان، عملگرایی راهبردی به عنوان محور اصلی روابط ج.ا.ایران و روسیه در حوزه های مختلف جغرافیایی تحلیل می گردد. تحقق این امر، نیازمند «ائتلاف سازی»، «بی طرف سازی راهبردی»، «همکاری های راهکنشی» و «موازنه سازی ساختاری» با بازیگرانی مانند روسیه می باشد که دارای رویکرد ژئوپلیتیکی در الگوهای کنش همکاری جویانه و یا رقابتی در سطح بین المللی می باشند.