مطالعه ساختار جمعیتی هامور معمولی Epinephelus coioides (Hamilton، 1822) با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره در خلیج فارس

ساختار جمعیتی Epinephelus coioides، هامور معمولی، در خلیج فارس از نظر 6 جایگاه ریزماهواره پلی مورف مورد بررسی قرار گرفت. 5-3 گرم از بافت نرم هر کدام از 120 نمونه صید شده از 4 ایستگاه تهیه گردید. استخراج DNA با استفاده از روش استاندارد استات آمونیوم انجام وکمیت و کیفیت آن با روش های اسپکتروفتومتری و الکتروفورز بر روی ژل آگارز 1 درصد بررسی شد. قطعات DNA در دستگاه PCR تکثیر شده سپس بر روی ژل پلی اکریلامید رانده شد و رنگ آمیزی با کمک نیترات نقره صورت گرفت. میانگین پارامترهای ژنتیکی شامل آلل های واقعی و موثر برای تمامی لوکوس ها و جمعیت ها، بترتیب 5/458 و 3/793، همچنین هتروزیگوسیتی مشاهده شده و قابل انتظار بترتیب 0/500 و 0/649 می باشد. آزمون AMOVA بیشترین میزان (Fst، (0/086 و کمترین میزان جریان ژنی (2/652=Nm) را بین دو جمعیت خوزستان و بوشهر، کمترین میزان (Fst، (0/034 و بیشترین میزان جریان ژنی (7/070=Nm) را بین دو جمعیت دیر و بندرعباس نشان داد. جمعیت خوزستان جدایی نسبی را در قیاس با سایر جمعیت های مورد مطالعه نشان می دهد، بنابر این اعمال مدیریت شیلاتی جداگانه توصیه می گردد.