اثرات آنابولیک استروئید ناندرولون دکانوئیت بر پدیده پیش شرطی سازی ایسکمیک در قلب ایزوله موش های صحرایی ساکن

بررسی های پیشین نشان می دهند که استفاده از دوزهای فارماکولوژیک استروئیدهای آنابولیک سبب اثرات سوء قلبی- عروقی مانند هیپرتروفی بطنی، افزایش استعداد ابتلا به آسیب ایسکمی- جریان مجدد، کاهش اثرات محافظتی ورزش بر قلب و مرگ های ناگهانی قلبی می گردد. هدف از مطالعه کنونی بررسی اثرات هشت هفته درمان با داروی ناندرولون (10 میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن در هفته) بر پدیده پیش شرطی سازی ایسکمیک در قلب ایزوله موش های صحرایی ساکن (غیر ورزشکار) بوده است.
سه گروه حیوان در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفت. 1- گروه کنترل ایسکمی جریان مجددIR) 2-) گروهی که قبل از آسیب ایسکمی و جریان مجدد تحت پروتکل پیش شرطی سازی ایسکمیک قرار گرفتند (IR-IPC) و 3- گروه دریافت کننده ناندرولون که تحت پروتکل پیش شرطی سازی ایسکمیک و اسیب ایسکمی و جریان مجدد قرار گرفتند (Nan-IPC-IR). بعد از دو ماه درمان با ناندرولون یا حلال مربوطه، در پایان هشت هفته، قلب موش ها ایزوله و سپس در دستگاه لانگندورف تحت اثر 30 دقیقه ایسکمی و به دنبال آن 120 دقیقه جریان مجدد قرار گرفت. پیش شرطی سازی به وسیله سه دوره 3 دقیقه ای ایسکمی/ جریان مجدد با باز و بسته نمودن متناوب شریان کرونر نزولی قدامی چپ (LAD) قبل از ایسکمی اصلی انجام گرفت. ضربان قلب، فشار ایجاد شده داخل بطن چپ، حاصل ضربان فشار، حداکثر و حداقل تغییر فشار در واحد زمان (dp/dt) و جریان کرونری در طی آزمایش اندازه گیری شد. در پایان 120 دقیق جریان مجدد، اندازه سکته به روش رنگ آمیزی با تری فنیل تترازولیوم کلراید (TTC) سنجیده شد.
هشت هفته درمان با ناندرولون سبب کاهش وزن بدن و افزایش نسبت وزن قلب به وزن بدن گردید. ناندرولون سبب افزایش پارامترهای عملکردی قلب در دوره پایه ای قبل ایسکمی در حیوانات ساکن دیده شد. ناندرولون این پارامترها را طی دوره جریان مجدد نیز به طور معنی داری افزایش داد (0/05>P) پیش شرطی سازی سبب کاهش اندازه سکته در حیوانات ساکن گردید. این اثر به دنبال تیمار با ناندرولون مختل نگردید.
بررسی کنونی نشان داد که استفاده مزمن از دوزهای بالای ناندرولون سبب مختل شدن اثرات مفید پدیده پیش شرطی سازی ایسکمیک در قلب نمی گردد.