طراحی و ارزیابی الگوی پیشبینی نگهداری وزن در زنان مبتلا به چاقی

چاقی یکی از مشکلات تهدیدکننده سلامتی و دومین عامل عمده قابل پیشگیری مرگ استکه شیوع آن روبه افزایش است. شایعترین پیامد درمان چاقی در میان بزرگسالان، بازگشت وزن است و اولین هد در این حیطه باید جلوگیری از بازگشت وزن تدریجی باشد. پژوهش حاضر به منظور تعیین قدرت پیش بینی عوامل زیستی روانی اجتماعی در نگهداری وزن افراد مبتلا به اضافه وزن و چاقی صورت گرفته است.
به همین منظور 057 نفر از زنان چاق مراجعه کننده به کلینیک کاهش وزن بیمارستان سینا به روش نمونه گیری هدفمند انتخا شدند. این افراد پرسشنامه های خودگزارش دهی را در ابتدای ورود به درمان تکمیل کردند و سپ مورد مداخله رژیم غذایی و طب ورزش قرار گرفتند. در پایان ماه ششم، وزن افراد سنجیده شد و میزان کاهش وزن صورت گرفته ارزیابی شد.
نتای حاصل از تحلیل رگرسیون گام به گام نیز نشان داد که از میان متغیرهای پژوهش، متغیرهای وزنذهنی، نوسان وزن، اضطرا صفت، اضطرا حالت، رضایت بدنی و ارزشیابی قیافه از قدرت پیش بینی بیشتری در تبیین واریان نگهداری وزن برخوردارند و در مجموع توانستند 37 % از توفیق نگهداری وزن را تبیین کنند.
براساس پژوهش حاضر میتوان نتیجه گرفت که نگهداری وزن با وزن ذهنی، نوسان وزن، اضطرا حالت و رضایت بدنی، رابطه مثبت معنادار و با اضطرا صفت و ارزشیابی قیافه، رابطه منفی معنادار دارد. بنابراین، ضروری است تا در مداخلات بالینی درمان چاقی، برنامه ریزی لازم برای مداخله در سطوح شناختی و نیز هیجانی صورت گیرد.