کیفیت زندگی سالمندان مقیم سراهای سالمندی و برخی عوامل مرتبط با آن

سالمندان مقیم آسایشگاه ها جزء آسیب پذیرترین قشر سالمندان هستند بطوریکه توجه به کیفیت زندگی آن ها یکی از چالش برانگیزترین موضوعات بهداشتی قرن حاضر است. این مطالعه با هدف تعیین کیفیت زندگی و برخی عوامل مرتبط با آن در سالمندان مقیم سراهای سالمندی استان چهارمحال و بختیاری صورت گرفت.
پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع مقطعی است که در آن 87 نفر سالمند مقیم سراهای سالمندی شبانه روزی استان چهارمحال و بختیاری با روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها بوسیله فرم مشخصات فردی و پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 جمع آوری و بوسیله روش های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه، کروسکالوالیس و آنالیز رگرسیون) با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 15 تجزیه و تحلیل گردید.
میانگین کیفیت زندگی سالمندان 41/56 با انحراف معیار 18/59 بدست آمد و اکثریت افراد برای کیفیت زندگی کل و هر یک از خرده مقیاس های آن میانگین نمره زیر 50 گرفتند که بیشترین و کمترین میانگین و انحراف معیار نمره کسب شده به ترتیب به خرده مقیاس های «عملکرد فیزیکی» (18/55 ± 49/70) و «محدودیت در ایفای نقش به علت مشکلات عاطفی» (17/71± 36/87) اختصاص یافت. همچنین از بین متغیرهای فردی مورد بررسی کیفیت زندگی با سن، جنس، سطح تحصیلات و رضایت از سرای سالمندی ارتباط معنی دار داشت (0/05> P) که بیشترین همبستگی بین کیفیت زندگی و سن مشاهده شد (0/000 P = و β=-0.537).
نتیجه گیری کلی: کیفیت زندگی سالمندان بطور کلی و بخصوص در حیطه ایفای نقش عاطفی پائین بود. از طرفی مسن ترها، زنان، افراد بی سواد یا کم سواد و کسانی که رضایت کمتری از سرای سالمندی داشتند؛ از کیفیت زندگی ضعیف تری برخوردار بودند. لذا شایسته است اقدامات آموزشی و حمایتی مناسبی برای کلیه سالمندان مقیم سراهای سالمندی بویژه افراد مسن تر، زنان و افراد بی سواد یا کم سواد صورت گیرد.