تاثیر هم افزایی دوچشمی بر مولفه های موج پتانسیل برانگیخته بینایی

هدف از انجام این پژوهش، تعیین اثر هم افزایی دوچشمی بر مولفه های موج پتانسیل برانگیخته بینایی در حوزه زمان می باشد.
پتانسیل برانگیخته بینایی گذرای تک چشمی و نیز دوچشمی در 21 داوطلب 18 الی 24 سال (میانگین ± انحراف معیار، 20.7 ± 1.9) با سیستم بینایی طبیعی نسبت به تناوب تحریکات الگوهای شطرنجی با فرکانس فضایی – زمانی (2/18 سیکل بر درجه -4 هرتز) ثبت گردید. دامنه و زمان تاخیر مولفه های N75، P100 و N135 موج پتانسیل برانگیخته بینایی گذرا در حالات تک چشمی و دوچشمی اندازه گیری شد. به منظور ارزیابی تاثیر هم افزایی دوچشمی بر مولفه های موج پتانسیل برانگیخته بینایی گذرا میانگین نتایج تک چشمی چشم های راست و چپ بدست آمد و یافته های دو چشمی با میانگین یافته های تک چشمی به کمک آزمون آماری t زوج مقایسه گردید.
زمان های تاخیر مولفه های N75، P100 و N135 در حالت تحریک دوچشمی به طور قابل ملاحظه نسبت به میانگین تحریک های تک چشمی کوتاه تر بود (p<0.005). دامنه موج پتانسیل برانگیخته دو چشمی نیز در هر سه مولفه در حالت دوچشمی نسبت به میانگین تحریک های تک چشمی بیشتر بود (p<0.005).
افزایش دامنه و کاهش زمان تاخیر موج پتانسیل برانگیخته بینایی دو چشمی نسبت به وضعیت تک چشمی در همه مولفه های موج پتانسیل برانگیخته بینایی-جدا از علت بوجود آورنده این نتیجه- نشان دهنده افزایش میزان فعالیت و سرعت عملکرد سیستم بینایی در حالت دو چشمی در مقایسه با حالت تک چشمی در همه بخش های کورتکس است.