بررسی خارش اورمیک و عوامل مرتبط با آن در بیماران همودیالیزی

اگر چه خارش اورمیک یکی از ناتوان کننده ترین مشکلات در بیماران همودیالیزی است، عوامل مرتبط با آن ناشناخته باقی مانده است. هدف این مطالعه، ارزیابی شیوع و شدت خارش در گروهی از بیماران دیالیزی ایران و عوامل بالینی و آزمایشگاهی مرتبط با آن بود.
این مطالعه ی مقطعی بر روی 67 بیمار تحت همودیالیز در بخش دیالیز بیمارستان شهید مصطفی خمینی تهران انجام شد. بیماران به پرسشنامه ی خارش یوسیپویچ پاسخ دادند. شیوع و شدت خارش و ارتباط آنها با پارامترهای بالینی و آزمایشگاهی (سن، جنس، بیماری کلیوی زمینه ای، مدت همودیالیز، جلسات همودیالیز، زمان هر جلسه، خشکی پوست، نوروپاتی، کفایت دیالیز، سطح سرمی اوره، کراتینین، کلسیم، فسفر، آلبومین، آلکالن فسفاتاز، فریتین، هماتوکریت، پروتئین واکنش دهندهC، هورمون تیروئید، پاراتورمون و هموگلوبینA1C بررسی شد.
54 بیمار (%6/80) خارش داشتند که در %4/31 خفیف، در %9/51 متوسط و در %7/16 شدید بود. شیوع خارش با خشکی پوست مرتبط بود (025/0P=). شدت خارش به میزان قابل توجهی با سطح سرمی آلبومین (015/0P=،329/0- (C= مرتبط بود. هیچ ارتباط معناداری بین شیوع و شدت خارش با سن، جنس، بیماری کلیوی زمینه ای، مدت همودیالیز، جلسات همودیالیز، زمان هر جلسه، نوروپاتی، کفایت دیالیز، سطح سرمی اوره، کراتینین، کلسیم، فسفر، آلکالن فسفاتاز، فریتین، هماتوکریت، پروتئین واکنش دهندهC، هورمون تیروئید، پاراتورمون و هموگلوبین A1C دیده نشد.
خارش هنوز یک مشکل شایع در بیماران همودیالیزی است. بهبود خشکی پوست ممکن است شیوع خارش اورمیک را کاهش داده و سطح سرمی بالاتر آلبومین می تواند شدت خارش اورمیک را در بیماران همودیالیزی کاهش دهد.