بررسی رابطه انگیزش شغلی و عوامل موثر برآن با رفتارخود توسعه ای پرستاران

پیشرفت شتابنده ای که درحوزه علم و فناوری صورت می پذیرد سبب می شودکه پرستاران بصورت مداوم مهارتهای خویش را به روزکرده و افزایش دهند.

ازآنجاکه انگیزش عامل موثری در رفتارشغلی می باشد هدف این پژوهش شناسایی رابطه انگیزش شغلی و عوامل موثر برآن، با رفتار خودتوسعه ای پرستاران می باشد.

تحقیق حاضر، مطالعه ای توصیفی پیمایشی است که در سال 1391 در بیمارستانهای بزرگ دولتی شهر تهران انجام پذیرفت. در این مطالعه نمونه گیری طبقه ای با تخصیص متناسب صورت گرفت و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران بدست آمد. در نهایت 949 نفر از پرستاران بالینی بصورت تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامه های استاندارد با طیف لیکرتی؛ نیاز به موفقیت، خودکارآمدی، حمایت سازمان، حمایت سرپرست، انگیزش شغلی و رفتار خودتوسعه ای پاسخ دادند. برای تعیین پایایی ابزار نیز از آلفای کرونباخ استفاده گردید که ضریب پایایی بترتیب؛ 88/0، 72/0، 81/0، 74/0، 76/0 و 70/0 بدست آمد. در نهایت داده ها با آزمون تحلیل مسیر از طریق نرم افزار لیزرل72/8 مورد تجزیه و تحلیل تحلیل قرارگرفتند.

نیاز به موفقیت(47/2=t، 24/0=β)، خودکارآمدی(22/2 =t، 11/0=β)، حمایت سازمان (31/2 =t، 19/0=β) و حمایت سرپرست (97/1=t، 10/0=β) با انگیزش شغلی رابطه معناداری داشتند.
در حالیکه میان خودکارآمدی(26/3=t، 31/0=β)، انگیزش شغلی(89/3 =t، 64/0=β) وحمایت سرپرست (03/3 =t، 26/0=β) با رفتار خود توسعه ای پرستاران رابطه مثبت وجود داشت اما نیاز به موفقیت (74/1=t، 15/0=β) و حمایت سازمان (64/0 =t، 05/0=β)رابطه معناداری با رفتار خود توسعه ای نداشتند(05/0< p). همچنین 48 درصد از تغییرات رفتار خود توسعه ای پرستاران با متغیرهای دیگر مدل شامل خودکارآمدی، حمایت سازمان و سرپرست تبیین شد. در نهایت، آزمون برازش مدل نیز نشان داد که مدل نهائی حاصل از تحقیق، مدلی مطلوب و قابل پذیرش می باشد.

خودکارآمدی، حمایت سرپرست و انگیزش شغلی منجر به ارتقای رفتار خودتوسعه ای پرستاران می شوند ضمن آنکه میل به موفقیت، خودکارآمدی، حمایت سازمان وحمایت سرپرست انگیزه لازم جهت خودتوسعه ای را فراهم می آورند. به نظر می رسد مدیران و سرپرستاران با فراهم نمودن زمان، اطلاعات، همراهی و تشویق، ارائه بازخورد، منابع و پاداش می توانند نقش حیاتی در یادگیری و توسعه پرستاران بازی کنند.