وضعیت دسترسی به تسهیلات بخش بهداشت و درمان: مطالعه موردی استان کرمانشاه

دسترسی به تسهیلات و خدمات سلامت یکی از موثرترین عوامل حفظ و ارتقاء سلامت جامعه به شمار می رود. هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت شهرستان های استان کرمانشاه از نظر دسترسی به شاخص های منتخب بخش بهداشت و درمان بود.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی- کاربردی و از نوع مقطعی است و با استفاده از 16 شاخص بخش بهداشت و درمان سال 1390 انجام شد. از تکنیک تاکسونومی عددی و همچنین روش تاپسیس به منظور تعیین درجه توسعه یافتگی شهرستان ها در این بخش استفاده شد. همچنین تکنیک آنتروپی شانون به منظور تعیین اوزان شاخص ها استفاده شد.
براساس نتایج تکنیک تاکسونومی عددی، شهرستان قصرشیرین و ثلاث باباجانی به ترتیب بیشترین و کم ترین دسترسی را به تسهیلات مراقبت سلامت داشته اند. با توجه به روش آنتروپی شانون، تخت به ازای هر 10000 نفر مهم ترین شاخص بود و بر طبق روش تاپسیس، شهرستان قصرشیرین و ثلاث باباجانی بالاترین و پایین ترین رتبه را از نظر دسترسی داشتند.
منابع بهداشت و درمان در شهرستان های استان کرمانشاه به صورت متوازن توزیع نشده و اختلاف زیادی بین شهرستان های استان از نظر توسعه در بخش امکانات بهداشتی و درمانی مشاهده می شود. بنابراین تخصیص امکانات و اعتبارات بهداشتی و درمانی به شهرستان ها باید با توجه به درجه توسعه یافتگی صورت گیرد و اولویت های تخصیص بر اساس شواهد علمی تعیین شود.