آلودگی آب مصرفی در سه بیمارستان نظامی تهران به لژیونلا پنوموفیلا در سال 1392

شناسایی وضعیت آلودگی آب به لژیونلا یکی از مهم ترین مراحل کنترل عفونت های ناشی از آن است. در این مطالعه وضعیت آلودگی آب مصرفی بیمارستان های نظامی منتخب تهران به لژیونلا پنوموفیلا بررسی شد.
تعداد 150 نمونه به حجم 4 لیتر از آب سرد و گرم سه بیمارستان نظامی شهر تهران برداشت شد. نمونه ها بعد از اندازه گیری کلر باقیمانده، دما و pH جهت فیلتراسیون به آزمایشگاه منتقل شدند. محیط کشت BCYE حاوی مکمل های لازم مطابق پروتکل تهیه و باکتری های مزاحم با افزودن مکمل GVPC و تیمار حرارتی حذف گردید. کلنی های لژیونلا پنوموفیلا براساس ویژگی های مورفولوژی و آزمایش های بیوشیمیایی شناسایی شدند. داده ها با آزمون های آماری Mann-Whitney و χ2 آنالیز شد.
تعداد 56 نمونه (37/33%) به لژیونلا پنوموفیلا آلوده بودند. بیشترین آلودگی در سیستم های تهویه مطبوع و بخش آندوسکوپی (100%) و کم ترین آلودگی در بخش همودیالیز، اعصاب و روان، پزشکی هسته ای و آشپزخانه مشاهده شد (0%). سیستم تهویه مطبوع بیشترین دانسیته آلودگی (CFU/L 103×122) و بخش های ارتوپدی، اطفال و سونوگرافی کم ترین دانسیته آلودگی (CFU/L 1000) را داشتند. میانگین کلر باقیمانده، دما وpH در موارد رشد یا عدم رشد باکتری از نظر آماری اختلاف معنادار نداشت (P>0.05). آزمون χ2 بین رشد یا عدم رشد باکتری و نوع سیستم آب (سرد و گرم) اختلاف معناداری نشان نداد (P>0.05).
علی رغم استفاده از آب تصفیه شده شبکه توزیع شهری، 37/33 درصد نمونه ها به لژیونلا پنوموفیلا آلوده بودند. باکتری لژیونلا پنوموفیلا به غلظت های متداول کلر باقی مانده مقاوم است که برای کنترل آن در سیستم های آبرسانی بیمارستان ها باید روش های گندزدایی موثرتری استفاده شود.