ارزیابی آسیب های کروموزومی بیماران مبتلا به سرطان مری پیش و پس از رادیوتراپی با استفاده از روش آزمون میکرونوکلئی

رادیوتراپی به طور اجتناب ناپذیری با تابش گیری بافت های نرمال همراه است. پرتو یونساز می تواند منجر به ایجاد آسیب در DNA سلول سالم شده و در نتیجه آن بیماران متحمل عوارض زودرس و دیررس در طی درمان می شوند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تغییرات سیتوژنتیکی ایجاد شده در لنفوسیت های خون محیطی بیماران مبتلا به سرطان مری در طی رادیوتراپی بود.
این نوع مطالعه تجربی- آزمایشگاهی و آینده نگر در مرکز رادیوتراپی امید شهرستان ارومیه از فروردین تا اسفند 1391 انجام شد. نمونه های خون محیطی از 15 بیمار مبتلا به سرطان مری در طی سه مرحله قبل (Gy 0)، وسط (Gy6/21) و در انتهای (Gy2/43) درمان رادیوتراپی جمع آوری شدند. سپس نمونه ها در محیط کشت کامل RPMI-1640 حاوی 1% PHA کشت داده شده و در انکوباتور نگهداری شدند. سیتوکالازین- B با غلظت نهایی μg/ml 5 به نمونه ها اضافه شد و در نهایت نمونه ها محصول برداری شده و برای هر نمونه لام مربوطه تهیه شد.
افراد مورد مطالعه شامل هشت بیمار زن و هفت بیمار مرد مبتلا به سرطان مری با میانگین سنی 70.07±11.548 بودند. مطالعه حاضر نشان داد که میانگین فراوانی میکرونوکلئی در وسط درمان در مقایسه با نمونه های پیش از درمان به طور قابل توجهی بالاتر بود (بیشتر از چهار برابر). همچنین بررسی نمونه های جمع آوری شده در انتهای درمان، افزایش در فراوانی میکرونوکلئی متناسب با افزایش مقدار دوز دریافتی از پرتو های یونیزان نشان داد (0/001=P).
افزایش در فراوانی میکرونوکلئی در مراحل دوم و سوم نمونه گیری در اثر عملکرد پرتوهای یونیزان است بنابراین استفاده از آزمون میکرونوکلئی در طی مراحل مختلف درمان جهت بررسی عوارض رادیوتراپی بسیار کمک کننده است.