تاثیر مکمل سازی ویتامینE و آرژنین بر فعالیت آنزیم های پلاسما، برخی پارامترهای خونی، تلفات و عملکرد جوجه های گوشتی درگیر با سندرم افزایش فشار خون ریوی (آسیت)

320 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس به طور کاملا تصادفی به چهار تیمار با 4 تکرار و 20 پرنده در هر تکرار اختصاص یافتند. برای القای سندرم آسیت، همه جوجه ها در دمای سرد طبق برنامه دمایی ویژه ای پرورش یافتند. 4 تیمار آزمایشی عبارت بودند از:1- شاهد، که با جیره غذایی پایه حاوی 1/3% آرژنین و 40 واحد بین المللی ویتامین E تغذیه شدند 2- ویتامین E، که 400 واحد بین المللی ویتامین E در کیلوگرم خوراک را به همراه جیره پایه مصرف کردند.
3- آرژنین، که با جیره پایه همراه با 0/3% آرژنین در آب آشامیدنی تغذیه شدند.
4- ترکیب ویتامینE و آرژنین. در روز 14، دما به منظور ایجاد افزایش فشار خون ریوی کاهش یافت. افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک به صورت هفتگی و از هفته سوم اندازه گیری شدند. اندازه گیری فعالیت آنزیم های لاکتات دهیدروژناز، آسپارتات آمینو ترانسفراز، آلانین آمینو ترانسفراز و شمارش گلبول های قرمز خون، درصد هماتوکریت، هموگلوبین، غلظت گلوکز و پروتئین خون در روزهای 21 و 42 انجام شد. در 42 روزگی، 2 جوجه از هر تکرار به طور تصادفی انتخاب و کشتار شدند و شاخص آسیتی (وزن بطن راست به کل بطن) محاسبه شد. نتایج نشان داد، تیمار آرژنین، دارای بیشترین افزایش وزن و کمترین ضریب تبدیل خوراک در کل دوره بود. در روز 42، تیمارهای آرژنین و آرژنین+ویتامینE، دارای کمترین هماتوکریت، هموگلوبین و گلبول قرمز بودند. پروتئین پلاسما هم در تیمار آرژنین+ ویتامینE کمتر از تیمار شاهد بود. همچنین در روز 21 تیمار آرژنین کمترین فعالیت لاکتات دهیدروژناز و تیمار آرژنین+ ویتامینE بیشترین فعالیت آنزیم آلانین ترانسفراز را به خود اختصاص دادند. کمترین نسبت شاخص آسیتی در روز 42 و میزان تلفات ناشی از آسیت در کل دوره نیز در تیمار آرژنین مشاهده شد.