پیامدهای فیزیولوژیکی کاربرد برگی کلات روی در کشت توت فرنگی تحت شرایط تنش شوری

توت فرنگی گیاهی حساس به تنش شوری است و در شوری بالا رشد رویشی، کیفیت و عملکرد میوه کاهش می یابد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر متقابل کلات روی و تنش شوری بر برخی ویژگی های فیزیولوژیکی توت فرنگی (Fragaria ananassa Duch) رقم سلوا در شرایط گلخانه ای و به صورت آبکشت به انجام رسید. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با سه سطح کلریدسدیم (mM30 و 15، 0) و تیمار کلات روی در سه سطح (mg/l 80 و40، 0) با سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که در شرایط شوری ناشی از کلرید سدیم، میزان نشت الکترولیت برگ افزایش یافت و تیمار کلات روی به طور کاملا معنی داری (01/0 p ≤) سبب کاهش آن گردید. محلول پاشی کلات روی باعث کاهش میزان پرولین برگ و افزایش مقدار پروتئین محلول، شاخص کلروفیل و محتوای نسبی آب برگ گردید ولی این اثر در شرایط تنش از نظر آماری معنی دار نبود. همچنین کلات روی اثر معنی داری در افزایش کربوهیدرات های محلول در شرایط تنش نشان داد. براساس نتایج حاصل از این پژوهش استفاده از کلات روی در شرایط تنش شوری می تواند در تنظیم برخی اثرات منفی تنش شوری ناشی از کلرید سدیم موثر واقع شود.