مروری بر تغییرات بیومتری بعد از ترابکولکتومی

ترابکولکتومی، شایع ترین روش استاندارد جراحی برای کاهش بلندمدت فشار داخل چشمی در بیماری گلوکوم است که می تواند باعث ایجاد تغییراتی در طول محوری (0.9-0.1 میلی متر)، عمق اتاق قدامی (0.22±0.11 میلی متر) و کراتومتری (1.14±1.07 دیوپتر) شود. این تغییرات ممکن است تا بیش از یک سال ادامه یابند و می توانند بر دقت محاسبه قدرت لنز داخل چشمی مورد نیاز در جراحی آب مروارید اثر بگذارند. استفاده از روش های بیومتری غیرتماسی و به تاخیر انداختن جراحی آب مروارید تا زمان پایدار شدن تغییرات بیومتریک پس از ترابکولکتومی می تواند خطاهای ناشی از این تغییرات را کاهش دهد. در این مقاله مروری، همه مطالعات ثبت شده در PubMed بین سال های 1977 تا 2013 در این زمینه مورد بررسی و نقد قرار گرفته اند.