ارزیابی میزان تاثیر تفکیک خودروهای سبک و سنگین بر شاخص های ایمنی جایگزین در شرایط تعقیب خودرو

شاخص های ایمنی جایگزین به عنوان یکی از روش های تداخل ترافیک، با استفاده از داده های خط سیر خودروها و بدون نیاز به اطلاعات تصادفات به ارزیابی وضعیت ایمنی می پردازد. تعیین لحظه ی ناایمن در فرآیند تعقیب خودرو با استفاده از آستانه ی تعریف شده برای شاخص های ایمنی جایگزین صورت می گیرد. از این رو تعیین آستانه مناسب برای شاخص ها به منظور تشخیص صحیح لحظه های ناایمن از اهمیت بالایی برخوردار است. شاخص های سرفاصله زمانی (THDW) و زمان تا برخورد (TTC)، به عنوان دو شاخص پرکاربرد در ارزیابی ایمنی، تنها با استفاده از روابط دینامیکی و عموما براساس پارامترهایی نظیر سرعت، شتاب و فاصله بین دو خودرو به ارزیابی وضعیت ایمنی می پردازند؛ در صورتی که بسیاری از پارامترهای دیگر نظیر نوع خودرو می توانند در تعیین آستانه ایمنی و نحوه توزیع این شاخص ها تاثیرگذار باشند. تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر نوع خودرو بر نحوه ی توزیع زمانی و آستانه ایمنی دو شاخص مذکور به تفکیک داده های تعقیبی پرداخته است. بدین منظور داده های تردد ثبت شده توسط شناساگرها در محور بزرگراهی اراک به سلفچگان به 4 دسته؛ سواری-سواری، سنگین - سواری، سواری- سنگین و سنگین - سنگین دسته بندی شده و مقادیر میانگین و 85 درصدی برای هر دسته از تعقیب ها محاسبه شده است. نتایج آزمون زوجی t با سطح معنی دار 0.05 نشان داد که میانگین شاخص ها در دسته های تعقیبی مختلف به صورت معنی داری با یکدیگر تفاوت دارند. همچنین تحلیل آماری و توزیع داده های تعقیبی محور موردنظر تاثیر نوع زوج خودروهای فرآیند تعقیب در نحوه ی توزیع و تعیین آستانه ایمنی شاخص ها را به خوبی نشان می دهد.