همه گیرشناسی کمبود ویتامین D در افراد 10 تا 18ساله منطقه مینودر قزوین (1389)

کمبود ویتامین D به یک همه گیری ناشناخته در سراسر جهان تبدیل شده است. وضعیت ویتامین D در جوامع مختلف کاملا متفاوت است که به علت تنوع عوامل موثر در سطح ویتامین D شامل تماس با نور آفتاب و دریافت ویتامین از راه مواد غذایی و آلودگی هواست.
مطالعه به منظور بررسی همه گیرشناسی کمبود ویتامین D در افراد 10 تا 18ساله منطقه مینودر قزوین انجام شد.
این مطالعه مقطعی در سال 1389 در منطقه مینودر قزوین انجام شد. پرسش نامه ای شامل مشخصات جمعیتی، سوابق پزشکی و خانوادگی، داروهای مصرفی، وضعیت پوشش و میزان قرارگیری در معرض آفتاب برای تمام شرکت کنندگان تکمیل شد. نمونه سرمی برای ارزیابی سطح ویتامین D از فرد گرفته شد. کمبود ویتامین D به صورت سطح ویتامین D کم تر از 20 نانوگرم در دسی لیتر و ویتامین D ناکافی به صورت سطح ویتامین D بین 20 تا 30 نانوگرم در دسی لیتر تعریف شد. داده ها با آزمون های مجذور کای، تی مستقل، من ویتنی یو و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند.
از 124 کودک و نوجوان مورد مطالعه، 59 نفر (%48) مذکر بودند. متوسط سطح ویتامین D در جمعیت مورد مطالعه 7/20 ± 12/15 نانوگرم در دسی لیتر بود. پایین ترین سطح ویتامین D 1/08 نانوگرم در دسی لیتر و بالاترین سطح آن 80/26 نانوگرم در دسی لیتر بود. سطح ویتامین D در دختران به صورت معنی داری کم تر از پسران بود. هیچ یک از افراد مورد مطالعه سطح ویتامین D کافی نداشتند. تمام دختران و %81 پسران کمبود ویتامین D و باقی مانده پسران نیز ویتامین D ناکافی داشتند.کمبود ویتامین D در دختران به صورت معنی داری بالاتر از پسران بود. %61 جمعیت مورد مطالعه روزانه یک ساعت و کم تر در معرض آفتاب قرار داشتند. دختران مدت زمان کم تری نسبت به پسران در معرض آفتاب قرار داشتند. بین دختران و پسران از نظر سطح پوشش در اکثر ساعت های روز تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت. بین چاقی برحسب نمایه توده بدنی و دور کمر و وضعیت ویتامین D ارتباط معنی داری به دست نیامد.
با توجه به شیوع بالای کمبود ویتامین D در جمعیت مورد مطالعه و به ویژه دختران، اقدام های پیشگیری کننده و درمانی ضروری به نظر می رسد.