بررسی نقش سطح پروژسترون سرمی در روز تجویز گنادوتروپین جفتی انسان بر نتایج تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم

با توجه به برخی گزارشات مبنی بر احتمال نقش سطح پروژسترون سرمی بر پیش آگهی از نتایج تحریک کنترل شده ی تخمدان، مطالعه ی حاضر به منظور بررسی نقش سطح بالای این هورمون در روز تجویز گنادوتروپین جفتی انسان بر نتایج تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) صورت گرفته است.
در مطالعه ی توصیفی حاضر، تعداد 224 بیمار نابارور شرکت کننده در سیکل های لقاح آزمایشگاهی و تحت تیمار با آگونیست هورمون آزادکننده ی گنادوتروپین (GnRH) مورد بررسی قرار گرفتند. این بیماران بر اساس سطح پروژسترون سرمی در روز تجویز hCG به دو گروه ng/ml 1 (گروه اول، 180 نفر) و ng/ml 1 (گروه دوم، 44 نفر) تقسیم شده و صفات پایه و مربوط به تحریک در بین دو گروه، مورد مقایسه قرار گرفت.
تفاوت معناداری از نظر میانگین سن، BMI، علت ناباروری، LH، FSH و استرادیول بین دو گروه یافت نشد. بیماران گروه دوم در مقایسه با گروه اول، سطح بالاتری از استرادیول در روز تجویز (hCG 1951.5±800.7 در مقابل 1232±734.6، P<0.001) و تعداد بیشتری اووسیت های کسب شده (14.6±7.6 در مقابل 6±9/9، P<0.001) و متافاز II (11.8±5.9 در مقابل 8.1±5.3، P<0.001) را نشان دادند. بین دو گروه اول و دوم، تفاوت معناداری از نظر مدت زمان تحریک تخمدان (12.9±1.8 در مقابل 1/8±13، P=0.767)، تعداد آمپول های گنادوتروپین (16±40/6 در مقابل 12/9±43/6، P=0.236)، میزان لقاح (59/7% در مقابل 54/1%، p=0.068) و میانگین تعداد جنین های انتقال یافته (0/8±2/8 در مقابل 0/6±3، P=0.086) مشاهده نشد. کاهش غیرمعناداری در میزان لانه گزینی (14/3% در مقابل 20/2%، P=0.128) و حاملگی کلینیکی (29/5% در مقابل 45%، P=0.063) در گروه دوم نسبت به گروه اول یافت شد.
به نظر می رسد که سطح بالای پروژسترون سرمی در روز تجویز hCG بر پیش آگهی از نتایج ICSI موثر باشد.