اثر کوئرستین بر حافظه و یادگیری موش صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

دیابت قندی یک بیماری شایع اندوکرین است که موجب بروز اختلال در روند یادگیری و حافظه می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر کوئرستین بر حافظه و یادگیری موش های صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام شد.
در این مطالعه تجربی 40 سر موش صحرایی ویستار به طور تصادفی در 5 گروه 8 تایی کنترل، کنترل تحت تیمار با کوئرستین، دیابتی و دیابتی تحت تیمار با کوئرستین mg/kg/bw 10 و 20 قرار گرفتند. دیابت با استفاده از تزریق استرپتوزوتوسین به صورت تک دوز و درون صفاقی به میزان mg/kg/bw 60 در حیوانات القاء شد. کوئرستین به صورت داخل صفاقی به مدت 14 روز تزریق شد. برای ارزیابی حافظه و یادگیری از آزمون اجتنابی غیرفعال و ماز Y استفاده گردید.
در یادگیری اجتنابی غیرفعال از نظر تاخیر اولیه هیچگونه تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه دیابتی و دیابتی تحت تیمار یافت نشد. همچنین کاهش آماری معنی دار تاخیر عبور در موش های دیابتی نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید (P<0.05). میزان تاخیر عبور در گروه کنترل 19.26±383.57 بود؛ در گروه دیابتی به 10.38±128.86 کاهش یافت و در گروه های دیابتی تحت درمان در مقایسه با گروه دیابتی افزایش آماری معنی دار نشان داد (P<0.05). تاخیر عبور در گروه دیابتی کوئرستین mg/kg/bw 10 به 23.76±316.67 و در گروه دیابتی کوئرستین mg/kg/bw 20 به 31.21±397.50 افزایش یافت. به علاوه، درصد تناوب در حیوانات دیابتی به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (P<0.05). در گروه کنترل مقدار آن 3.07±70.10 و در گروه دیابتی 1.83±34.38 تعیین شد و در گروه های دیابتی تحت درمان بیشتر از گروه دیابتی بود (P<0.05). در گروه دیابتی کوئرستین mg/ kg/bw 10 به 3.76±70.91 و در گروه دیابتی کوئرستین mg/ kg/bw 20 به 5.76±75.43 افزایش یافت.
تجویز کوئرستین به مدت 14 روز سبب تقویت حافظه و یادآوری و نیز بهبود حافظه فضایی کوتاه مدت حیوانات دیابتی گردید.