به کارگیری سطوح آبگیر باران برای مدیریت منابع آب شهری (مطالعه موردی: رشت)

امروزه در کشورهای در حال توسعه، تامین آب یک مسئله حیاتی می باشد. با جمع آوری آب باران از سطح پشت بام ساختمان های مسکونی در شهرها برای مصارف غیرشرب و آبیاری امکان پذیر و کمکی در حل بحران تامین آب برای شهروندان می باشد. اگر سیستم سطوح آبگیر پشت بام ساختمان های مسکونی بر اساس آمار بارندگی روزانه منطقه، درصد تامین نیاز آبی ساکنان، مقدار مساحت استحصال آب باران و هزینه های اجرای سیستم، مدل سازی و شبیه سازی شوند و بر اساس نتایج حاصله از نمودار و گراف های بدست آمده، طراحی و اجرا شوند، باعث افزایش کارایی و راندمان این نوع سیستم ها در شهرها می شود. در این تحقیق سیستم سطوح آبگیر باران و عملکرد مخازن برای ذخیره سازی آب باران و تامین نیاز آبی روزانه ساکنان در ساختمان های مسکونی در شهر رشت بر اساس آمار بارندگی روزانه از سال 1338 تا 1386 تحلیل شده است. با توجه به نتایج این تحقیق می توان بیان داشت که اگر حجم مخازن و نیاز غیرشرب روزانه ساکنان بر اساس شرایط فیزیکی ساختمان و شرایط هیدرولوژیکی محاسبه شوند، ذخیره سازی آب باران در مخازن به حداکثر رسیده و تعداد روزهای بیشتری برای تامین نیاز غیرشرب ساکنان از طریق جمع آوری آب باران خواهیم داشت. در شهر رشت، برای حجم مخازن بزرگ و کوچک به ترتیب در 80% و 50% کل روزهای سال، نیازهای غیر شرب روزانه ساکنان تعیین شده قابل تامین است.