سبک زندگی معنوی و اجتماعی در سیره رضوی (ع)

از نگاه شیعه، گفتار، رفتار و تقریر پیامبر و ائمه (ع) حجت و برهان شرعی است؛ از این رو، سبک زندگی این بزرگواران برای شیعیان صبغه الهی دارد. شناخت سبک زندگی پیشوایان دین، نیازمند مطالعه دقیق و همه جانبه زندگی فردی، خانوادگی و روابط اجتماعی آنان است تا بتوان با تحلیل صحیح گفتار و رفتار معصومان(ع)، نقاط مبهم سبک زندگی را مشخص و شاخص های زندگی اسلامی را از آن استخراج کرد.
امام رضا(ع) در یکی از حساس ترین شرایط زمانی می زیستند و زندگی پرفراز و نشیبی داشتند که مهم ترین فراز آن، هجرت اجباری از مدینه به خراسان و موضوع ولایت عهدی بوده است. سلوک و رفتار آن حضرت در این سفر که با عبور از شهرها و دیدار با اقشار گوناگون مردم همراه بوده، تا زمان استقرار در خراسان و پذیرش ولایت عهدی، تجلی «سبک زندگی دینی» است.
این مقاله می کوشد با تامل در سلوک و رفتار حضرت رضا(ع) در این مقطع زمانی، که بیشتر آن را رجاء بن ابی ضحاک، ابوصلت هروی و ابراهیم بن عباس گزارش کرده اند، جلوه هایی از «سبک زندگی رضوی» را در دو ساحت «سبک زندگی معنوی یا ارتباط با خدا» و «سبک زندگی اجتماعی یا ارتباط با دیگران» ترسیم کند.