پژوهشی درباره سه اسطوره گیاهی در مثنوی معنوی

گسترش اسطوره در بطن اثری پویا و ریشه دار چون مثنوی معنوی، درنگ و ژرف بینی بیشتری از دیگر متون می طلبد. پیوند این اثر با عوالم اسطوره ای باعث شده است متنی چند لایه شکل بگیرد و نوعی فضای رمزآلود و گسترده در سراسر متن احساس شود که درک آن را به فراتر رفتن از عوالم شناخته شده ظاهری موقوف می کند. اسطوره های درخت زندگانی، درخت خروب و اسطوره منشا گیاهی انسان - که در مثنوی بدان ها اشاره شده است - از جمله مواردی هستند که متن را به این سمت و سو حرکت می دهند و با هستی شناسی ابتدایی انسان پیوند می خورند. در این نوشتار با قراردادن این سه اسطوره در کنار موارد دیگر و توضیح آن ها در ارتباط با دیگر اساطیر، تلاش شده است درکی درست از این اسطوره ها به دست داده شود.