تحلیل مکانی کیفیت آب زیرزمینی دشت زاوه برای استفاده درشرب با تلفیق سامانه اطلاعات جغرافیایی و فرآیند سلسله مراتبی

نیاز روزافزون بشر به غذا و آب منجر به افزایش روند پمپاژ آب های زیرزمینی و در نتیجه افت سطح ایستابی و تهی شدن سفره ها گردیده است که پیامدهای آن از جمله افزایش هزینه های استحصال آب، نشست زمین و کاهش کیفیت آب، امروزه به یک مشکل جهانی تبدیل شده است. در راستای مقابله با مسئله بحران کیفی آب، در این تحقیق به تعیین مناطق مناسب استحصال آب شرب در آبخوان دشت زاوه واقع در استان خراسان رضوی اقدام نمودیم. بدین منظور پارامترهای Cl، Ca، Mg، TDS، TH، So4، pH در محیط GIS بر اساس طبقهبندی شولر کلاسبندی گردیدند. سپس با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی AHP و تلفیق آن با منطق ارزشدهی تدریجی فازی FAHP به تعیین مناسبترین مکان های استحصال آب شرب در دشت پرداخته شد. نتایج حاصل از هر دو فرآیند به یکدیگر نزدیک و مشابه بودند. مدل تهیه شده با چاهه ای آب شرب موجود در سطح آبخوان مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان دادند که بر طبق این دو روش حدود 25% مناطق شمالی و مرکزی آبخوان دشت دارای بالاترین کیفیت آب زیرزمینی بوده است. با حرکت به سمت مناطق غربی آبخوان، از کیفیت آب زیرزمینی کاسته شد به طوری که حدود 15% نقاط غربی تحت پوشش وضعیت کیفی ضعیف قرار گرفت.