بررسی کیفیت فیزیکی، شیمیایی و میکروبی آب آشامیدنی شبکه توزیع شهر بوشهر در سال 1391

ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و میکروبی آب آشامیدنی مبنای قضاوت قابل شرب بودن آن است. تغییرات نامطلوب در این پارامترها می تواند سلامت مصرف کنندگان را تهدید کند. لذا هدف این مطالعه بررسی کیفیت فیزیکی، شیمیایی و میکروبی آب شرب و مقایسه آن با استانداردهای ملی و سازمان حفاطت محیط زیست (EPA) می باشد.
این مطالعه توصیفی مقطعی، از نیمه دوم سال 91 آغاز و تا پایان همان سال ادامه یافت. 50 نمونه به صورت مستقیم از شبکه توزیع آب شهر بوشهر جمع آوری گردید. آزمایشات فیزیکی و شیمیایی بر اساس روش های مندرج در استاندارد متد صورت گرفت. آزمایشات میکروبی کلیفرم کل و کلیفرم مدفوعی با روش تخمیر چند لوله ای و باکتری های هتروتروف به روش Spread Plate انجام گرفت.
میانگین پارامترهای اندازه گیری شده به ترتیب هدایت الکتریکی 1155/5 میکروزیمنس بر سانتی متر، کدورت NTU 0/27، pH 7/12، قلیائیت 171/5، سختی کل 458/96، سختی کلسیم 390/96و سختی منیزیم 68 میلی گرم بر لیتر بر حسب کربنات کلسیم، کلسیم 156/38، منیزیم 16/95، کلر باقیمانده 0/61، کلرور 83/26، کل جامدات محلولTDS) 577/7)، آهن 0/115، فلوراید 0/48، فسفات 0/059، نیترات 3/08، نیتریت 0/003 و سولفات 728/38 میلی گرم در لیتر، کلیفرم کل (0)، کلیفرم مدفوعی (0) MPN/100mL و شمارش بشقابی هتروتروفیک HPC) 8/309 CFU/mL) بود و به جز TDS و سولفات، کلیه پارامترها استانداردهای ملی و EPA آب آشامیدنی را برآورده می نمایند.
کیفیت بهداشتی آب شبکه توزیع شهر بوشهر مشکل آفرین نیست. به جز TDS و سولفات بالا که می تواند تا حدی اثرات مسهل برای مصرف کننده و نیز خوردگی شبکه آبرسانی را به دنبال داشته باشد.