ارتباط ضخامت اندومتر با سطح سرمی استرادیول و پروژسترون در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان شهید صدوقی یزد

ضخامت اندومتر یک عامل تعیین کننده در لانه گزینی و حاملگی موفق است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی ضخامت اندومتر و برخی ارتباط آن با سن و سطح سرمی استرادیول و پروژسترون در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان شهید صدوقی یزد بود.
428 بیمار ویزیت شده در درمانگاه زنان در طی دی ماه 1390 تا شهریور 1391 مورد مطالعه قرار گرفتند. تنها بیمارانی که دارای سیکل قاعدگی منظم بودند وارد مطالعه شدند. همچنین، بیماران دارای میوم، آندومیوسیس، پولیپ اندومتریال و یا هر گونه عارضه دیگر رحمی، بیماران سیگاری، افراد دارای شاخص توده بدنی بیش از 30 و کسانی که هر گونه داروی موثر بر ضخامت اندومتر دریافت می کردند از مطالعه خارج شدند. ضخامت اندومتر در روز قبل از تخمک گذاری و نیز 7-5 روز پس از آن، با استفاده از اولتراسونوگرافی ترانس واژینال اندازه گیری شد. سطح سرمی استرادیول و پروژسترون بیماران نیز 7-5 روز پس از تخمک گذاری سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS ویرایش 16 و با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و آزمون ANOVA انجام شد.
میانگین سن بیماران 4/44±27/37 بود. میانگین ضخامت اندومتر در روز قبل از تخمک گذاری و 7-5 روز پس از آن، به ترتیب 0/80±9/80 و 1/18±10/13 بود. در 2 اندازه گیری، 5 درصد از بیماران، دارای اندومتر نازک (7>میلی متر) بودند. سطح سرمی استرادیول و پروژسترون به ترتیب 17/64±169/88 پیکوگرم در میلی لیتر و 6/93±7/32 میلی گرم در میلی لیتر بود. بین ضخامت اندومتر و سن، همچنین بین ضخامت اندومتر و سطح پروژسترون رابطه آماری معنادار مشاهده نشد. چنین رابطه ای در بین ضخامت اندومتر و سطح سرمی استرادیول، تنها در گروه سنی زیر 20 سال تایید شد (0/000=P).
نتایج این پژوهش نشان داد که سطح سرمی استرادیول و پروژسترون نمی توانند تعیین کننده ضخامت اندومتر در زنان باشند.